Het optreden emotioneerde de volledige jury van het programma. "Ik heb de jury nog nooit zo zien huilen", aldus presentator Humberto Tan. Ook Angela Groothuizen hield het niet droog. ‘Jongens, ik kan hier niet tegen. Wat prachtig is dit’, zei ze terwijl ze haar tranen wegveegde.

De twee jongens, allebei 16 jaar oud, groeiden door persoonlijke omstandigheden op met een muurtje om zich heen, maar ze vonden elkaar in hun liefde voor dansen. "Hij is gewoon mijn broertje, ik heb nu iemand waarbij ik alles kwijt kan."

De dans op het nummer 'Ne me quitte pas' ('Verlaat me niet') van Jacques Brel werd opgedragen aan de moeders van Tommy en Rowan. “Omdat ik m’n vader een paar jaar geleden ben kwijtgeraakt, ben ik heel erg in mezelf gaan zitten”, vertelde Rowan. “Ik schermde mezelf af, waardoor mijn moeder en ik een klein beetje uit elkaar groeiden."

Onlangs bleek dat de moeder van Rowan ziek is. ”De angst is groot dat ik ook mijn moeder ga verliezen, omdat zij nu in een hele moeilijke tijd zit met haar hart- en vaatziekte.”

Tommy maakte eveneens emotionele momenten door toen zijn ouders uit elkaar gingen. "Ik was bang om een van hen te verliezen, of mijn broer. Dat schiet allemaal door je hoofd.”

"We zijn allebei redelijk jong begonnen met dansen", zei Rowan. "Vijf jaar geleden kwamen we elkaar tegen op een vooropleiding voor dans in Tilburg. We waren de enige twee jongens in een klas vol met meisjes. Als je danst, is het heel moeilijk om als jongen vrienden te vinden buiten die cirkel. Met Tommy heb ik iemand bij wie ik alles kwijt kan."

'We herkennen elkaar in elkaars verhalen'
Tommy: Hij is echt mijn beste vriend, gewoon m’n broertje. Dat is vanzelf zo gegroeid. En naarmate de vriendschap sterker werd, durfden we ook meer met elkaar te delen en kun je ook dingen van elkaar herkennen in elkaars verhalen. Zo zijn we er ook steeds meer mee gaan dansen.”

"Ik praat niet graag over hoe ik me voel. Dan is dans een hele mooie manier om dat te laten zien. En als dat overkomt bij iemand in het publiek, dan is het voor mij eigenlijk al gelukt", aldus Rowan.

Paul de Leeuw vertelde na het optreden over zijn eigen moeder. "Ik was een jaar of 18, en ik wilde ook iets doen wat niet heel veel mensen begrepen. En ik was alleen, altijd alleen. Mijn moeder heeft zich toen zo'n zorgen om me gemaakt. Zij is heel belangrijk voor me geweest in mijn carrière, ik kan het bijna niet uitleggen."

Waarna hij op de Golden Buzzer drukte. Daarmee zijn de twee jongens meteen door naar de halve finale van de talentenjacht.