Schreeuwjezus Arnol Kox was thuis de rust zelve, zijn vrouw Gerry mist hem nog iedere dag
Op de vraag wat zij het meeste in haar man mist, antwoordde Gerry: “Zijn rustgevende aanwezigheid thuis.”
'Rustgevend en verkwikkend'
Vervolgens legde ze uit wat Arnol voor haar betekende wanneer ze samen waren. “Op bepaalde momenten zei hij ‘voetje’ en dan mocht ik mijn voet op zijn schoot leggen en dan kriebelde hij die. Hij masseerde me ook geregeld als ik last had van mijn nek. Arnold had van die grote, stevige handen, waarmee hij ontzettend goed kon masseren. Ik heb vaak gezegd dat hij van het masseren zijn beroep had kunnen maken. Hij was gewoon een hele warme, een hele fijne man. Zijn aanwezigheid was echt rustgevend voor mij, verkwikkend.”
Gerrie vertelt in KRAAK. over haar Arnol:
Arnol Kox is een jaar of dertig een bekende verschijning geweest in de Eindhovense binnenstad. Vooral bij de V&D, aan de Rechtestaat, was de bebaarde man vaak dagenlang te zien en vooral te horen. De stadsprediker overleed twee maanden geleden aan leukemie. Hiermee kwam een eind aan een lijdensweg, die hij overigens nooit als zodanig heeft ervaren, vertelt Gerry. Haar Arnol is al die tijd optimistisch gebleven: hij had al zijn vertrouwen en geloof in de handen van Jezus Christus gelegd.
'Nieuwe geboorte'
Als 16-jarige jongen liep Arnol een ernstige hersenbeschadiging op bij een brommerongeluk. “Hij was toen al gelovig, van huis uit”, vertelt Gerry, “maar in de negen maanden dat hij in het ziekenhuis lag, is hij gaan nadenken over hoe het verder moest met zijn leven. Hij heeft die periode altijd als een nieuwe geboorte beschouwd.”
Een geboorte van een man, die de blijde boodschap luidkeels verkondigde. Kritiek van ondernemers, vermanende woorden van politie of rechter, beschimpingen van winkelpubliek? Het deed Arnol niets. “Of ik hem ooit gevraagd heb om zijn teksten zachter uit te spreken? Nee, dat kon hij niet. Ik heb hem wel ooit geadviseerd om bij een aantal mensen die in de buurt woonden of werkten waar hij altijd stond, een envelop met oordopjes in de bus te gooien. Dat heeft-ie gedaan. De mensen bij wie dat gebeurde, konden er best om lachen”, vertelt Gerry.
Oude ode in nieuw jasje
Diezelfde mensen stonden ook in een rij om enkele dagen na Arnols overlijden afscheid van hem te nemen. “Daar was ook een man uit Australië bij. Hij vertelde dat Arnol de eerste man in ons land was die hem begroette en dat hij zich hierdoor gekend voelde. Er is zelfs een Eindhovense band, Fragile X, die een oude ode aan Arnol opnieuw heeft opgenomen."
De tekst gaat verder onder de clip.
"Bovendien is er een herdenkingsplekje ingericht, bij de V&D, maar”, vraagt Gerry zich af, “of er ook een standbeeld voor hem moet komen, zoals wordt verteld? Voor hem hoefde het niet. Het ging niet om hem, maar om Jezus. Maar het is geweldig om te ervaren hoe mensen hem nog waarderen. Hij wordt niet vergeten.”