In 1965 beklom hij voor de eerste keer de 165 traptredes naar het klavier in de toren van de Van Goghkerk. Elke woensdagochtend daarna gaf hij muzikale gezelligheid aan de weekmarkt.

Weemoed
Maar woensdag speelt hij voor de laatste keer het carillon. "Ja, dat zal gepaard gaan met weemoed. Aan de andere kant, met een geweldig gevoel. Er zijn niet veel collega's die kunnen zeggen dat ze het vak zo lang hebben uitgeoefend."

Michel Gottmer neemt ons mee naar zijn werkkamer in de toren van de Van Goghkerk in Etten-Leur.

De belangrijkste drijfveer in de meer dan halve eeuw werk was voor Gottmer toch de liefde voor muziek. "Schoonheid speelt een belangrijke rol in mijn leven. De schoonheid van een gebouw zoals deze kerk, van een toren, van een klok, van muziek."

Waar uw verslaggever met statief en camera de 165 smalle traptreden al snel vervloekte, heeft de bejaarde stadsbeiaardier er nooit moeite mee gehad. "Ik gebruik al die jaren de beiaardiers-tred. Dat is één seconde per tree. En jij ging veel te snel te trap op. Als je mijn tempo aanhoudt, dan ga je heel geleidelijk naar boven en ben je nog zo fris als wat. Want eenmaal boven begint je eigenlijke werk pas", glimlacht Gottmer.

Terwijl we nog op weg naar boven zijn, begint het carillion uit zichzelf een riedeltje te spelen. "Ik krijg nog regelmatig de vraag of ik elk half uur naar boven moet op dat melodietje te spelen. Maar dit doet de automaat. Tegenwoordig zelfs computergestuurd."

Organist
Gottmer gaat zich zeker niet vervelen zonder het klavier in de kerktoren. "Nee ben ook nog organist en speel op twee schitterende historische Zeemans-orgels. Die zijn al meer dan de moeite waard om te promoten. Dus ik ga mij absoluut niet vervelen."

Michel Gottmer wordt als stadsbeiaardier van Etten-Leur opgevolgd door Jan-Sjoerd van der Vaart. En ook hij is geen onbekende in de hoge toren, want hij verving Gottmer al wanneer dit nodig was.