Bijna volledig nieuw RKC
Op 8 maart speelde RKC de laatste wedstrijd van het afgebroken seizoen. Van de elf basisspelers stonden er zondagmiddag tegen Vitesse slechts twee weer aan de aftrap. Richard van der Venne en Anas Tahiri, nu als aanvoerder, werden ruim zes maanden geleden ook in de basis gezet. Verder waren er vooral veel nieuwe gezichten te zien. Van doelman Kostas Lamprou tot voormalig international Vurnon Anita en de van NAC overgekomen Finn Stokkers tot de van Jong RKC afkomstige Luuk Wouters. Van de negen nieuwe namen maakten er zes hun officiële debuut.

Luuk Wouters uit Tilburg maakte zijn debuut en daar genoot hij, ondanks de nederlaag, enorm van.

Vurnon Anita
Twee jaar geleden maakte Vurnon Anita geen onuitwisbare indruk bij Willem II. Maar in zijn eerste wedstrijd bij RKC, nadat hij tussendoor nog een Bulgaars avontuur heeft gehad bij CSKA Sofia, liet hij zich positief zien. Met rugnummer 4 spelend op het middenveld bemoeide hij zich zowel met het verdedigende als aanvallende spel. In de eerste helft voorkwam hij een tegentreffer door de bal van de doellijn te koppen, aan de andere kant van het veld wist Vitesse-doelman Remko Pasveer maar net een kopgoal van Anita te voorkomen. Maar buiten die momenten liet Anita zien fit te zijn en met zijn ervaring van waarde te kunnen zijn voor dit RKC.

Lamprou in plaats van Vaessen
Kostas Lamprou stond onder de lat bij RKC. De doelman kreeg eerder in de week van trainer Fred Grim te horen dat hij de voorkeur krijgt boven Etienne Vaessen. Tot grote teleurstelling van Vaessen, die de afgelopen jaren eerste doelman was. Tegen Vitesse zat de goalie niet bij de wedstrijdselectie. Lamprou liet zich een aantal keer zien met goede reddingen. Alleen op slag van rust had hij geen antwoord op een inzet van Vitesse-spits Darfalou.

Kostas Lamprou over zijn blijdschap, maar ook de teleurstelling bij collega Etienne Vaessen.

Sproeiers
Na een klein kwartier spelen zocht RKC de aanval. De bal kwam bij Vurnon Anita, die in positie was om te schieten. De scheids floot echter af. Verbazing in het stadion, in eerste instantie dan toch. Want er lag geen speler geblesseerd op de grond, buitenspel kon het niet zijn en hands was er ook niet gemaakt. De sproeiers in het veld waren schuldig. Die kwamen uit de grond en begonnen water te spuiten. En dus was het niet Vitesse dat door goed verdedigen een kans wist te voorkomen, maar de eigen sproei-installatie van de Waalwijkers.