René van den Wittenboer was zondagavond nog in de kantine van de korfbalclub in Den Dungen. "Ik coach het eerste team en we waren de overwinning aan het vieren."

De stemming sloeg om toen René's jongste zoon belde. "Hij belde dat alles in de fik stond. Hij was helemaal in paniek." René schrok zich rot. "Ik wilde met alle geweld die kant op. Je laat meteen alles vallen. Ik heb mijn fiets en sporttas bij de kantine gelaten. Ik heb iemand van zijn stoel getrokken en ben deze kant op gekomen."

Vuurzee
Bij aankomst was er niemand meer in de woning. Samen met zijn vrouw en twee zonen keek hij toe hoe de brandweer met man en macht zijn huis probeerde te redden. "Het was een vuurzee. Het ging zo hard... onvoorstelbaar. Je ziet je ouderlijk huis in vlammen opgaan", vertelt René een dag later. "Dit is huis is alles. Hier zijn mijn kinderen geboren. Ik ben hier opgegroeid."

René kan amper bevatten wat hem en zijn gezin is overkomen. "Ik verkeer in een roes. De echte klap moet nog komen, denk ik, straks als ik naar binnen mag." De schade aan het huis is groot. "Het hele huis is aan de binnenzijde zwartgeblakerd, van beneden tot boven. De hele gevel moet eruit. Het gaat weken duren voordat we ons huis weer in kunnen."

Buurt staat klaar
René is enorm dankbaar voor alle hulp die hij aangeboden krijgt. "Ik woon hier al 52 jaar. Dat maakt mij de oudste bewoner van de straat. Dan zie je toch dat de hele buurt voor je klaarstaat. Dat ontroert me wel. Soms wordt het me even te veel." Zondagavond kwam de burgemeester ook even kijken, vertelt René. "Hij kwam op de fiets naar de gedupeerde familie en bood direct zijn hulp aan."

René en zijn vrouw zijn zondagavond en -nacht opgevangen door buurtbewoners. "We hebben bij mijn beste vriend hier in de straat geslapen. Mijn zonen hebben bij hun vriendinnen geslapen."