"Toen ik drie was moest ik als een aapje sigaretten aansteken voor m'n moeder. Zo ben ik gaan roken. Ze dronk ook veel en ik ben als kleuter opgegroeid in de kroeg met drank".

Het is Arjan aan te zien dat hij een moeilijk leven achter de rug heeft. Toch vertelt hij er in alle openheid over en de groep studenten, die met hem op pad is luistert met rooie oortjes. "Cocaïne, heroïne, drank en wiet, eigenlijk heb ik bijna alles wel gebruikt", vertelt Arjan.

Hij heeft ondertussen een lange grijze baard, die door een broche van een onlangs overleden tante in een punt onder zijn kin hangt. "Ik vind het belangrijk om hierover te vertellen, want zo'n leven als ik heb gehad dat wil je niet."

"Dakloos worden kan iedereen overkomen. Mijn ouders waren goed opgeleid en er was veel geld, maar opvoeden was wel een probleem. Het trauma dat ik daardoor heb opgelopen zorgt ervoor dat ik ook nog steeds in therapie zit".

Wat betekent dat eigenlijk, dakloos? Hoe leef je dan, wat maak je mee en wat voor spullen heb je nog wel? De studenten van het Koning Willem I college hebben allerlei vragen voor de twee. Stefan neemt ze mee naar een talud bij een parkeerplaats. "Hier onder deze betonnen plaat wordt nog steeds geslapen", vertelt Stefan.

Stefan kwam lang geleden op straat terecht omdat hij psychische problemen had en niet meer thuis kon wonen. "Ik ging bij vrienden in een kraakpand wonen, maar heb ook een tijd in een lekkend schuurtje gebivakkeerd". Arjan vertelt dat hij vooral onder de struiken in een park sliep. "Die struiken stonden tegen een bankje en zo lag je redelijk droog".

"Het is belangrijk om mensen hun ogen te openen en ze te laten zien wat ze niet kennen", zegt Stefan. "Ik weet hoe hard het leven op straat kan zijn, maar gelukkig gaat het nu veel beter met me".

Studente Mandy wil weten of er een gebroederlijke band is tussen de verschillende daklozen. "Er is een groot verschil tussen verslaafde daklozen en de mensen die niet verslaafd zijn", legt Stefan uit. "Verslaafden zien elkaar als concurrenten en er zijn vaak vechtpartijen, de anderen kunnen soms wel iets voor elkaar over hebben." Voor Arjan is het leven op straat simpeler: "Je hebt op straat geen vrienden. Alleen gebruikersvrienden."

Tijdens de wandeling door de stad ziet de groep een dakloze man zitten op een slaapzak naast de ingang van een supermarkt. Stefan wil de studenten aan het eind van de rondleiding nog een tip meegeven. "Geef ze geen geld, liever iets te eten. Dat geld verdwijnt anders in hun neus of arm", zegt hij met een zorgelijke blik.

De rondleidingen van de daklozen door de verscholen stad worden georganiseerd door Stichting Loods.