Ex-junkie wordt romanschrijver: 'Schrijven houdt mij op het rechte pad'
"Er is een groot verschil met mijn eerste roman", zo laat Marijn Machielsen weten. "Het boek 'Ik kom van Pluto' uit 2018 was geheel autobiografisch en vertelt het verhaal over mijn verslaving. Dit boek is fictie, waarbij ik put uit de vele ervaringen die ik heb opgedaan in het drugswereldje."
De hoofdpersoon in 'Het Nederland Project' is Max, een brave huisvader die transformeert naar een doorgewinterde producent van xtc-pillen. Maar Max krijgt door allerlei gebeurtenissen last van zijn geweten en kan zijn acties niet meer aan zichzelf verantwoorden. Het boek vertelt over de strijd en het dilemma van de drugsdealer.
"Ik heb mensen die door xtc hun kind zijn verloren zien lijden."
"Ik had zelf ook Max kunnen worden", zo stelt Machielsen, geboren Bredanaar en nu woonachtig in Geertruidenberg. "Gelukkig heb ik andere keuzes gemaakt. Maar ik heb de harde wereld van de drugscriminaliteit gezien en dat gebruik ik voor het verhaal. Ik ken mensen die honderdduizend pillen per week produceren. Ik zie waar witwaspraktijken plaatsvinden en ik heb mensen die door xtc hun kind zijn verloren zien lijden. Die ervaringen zitten in het boek."
De ex-verslaafde geeft ook voorlichting op scholen, kijk hier hoe dat gaat:
Het verhaal van Max speelt zich vooral in Brabant af. "Voor Brabanders is het heel herkenbaar", vertelt de schrijver. "Dat komt natuurlijk omdat ik hier geboren en getogen ben. Lezers zullen veel plaatsen herkennen. Maar ook wat hier in Brabant speelt, want mijn omgeving is het episch centrum van de xtc-productie in Nederland en misschien wel van heel de wereld."
"Ik ben natuurlijk nog altijd een verslaafde, ook al gebruik niet meer."
'Het Nederland Project' is het tweede boek van Marijn Machielsen en de schrijver is nog niet klaar. "Schrijven is voor mij rustgevend", zo vertelt hij. "Het is fijn om ritme te hebben. Het is voor mij ook een afleiding. Schrijven houdt mij op het rechte pad. Ik ben natuurlijk nog altijd een verslaafde, ook al gebruik niet meer."
Machielsen verwacht niet dat hij ooit een bestseller schrijft. "Ik heb geen literaire aspiraties. Ik schrijf in spreektaal, in de taal van de straat. Dit boek was minder emotioneel om te schrijven dan mijn eerste roman. Daarbij had ik tranen in mijn ogen omdat het over mijzelf ging. Of mijn volgend boek over drugs gaat? Ik zie wel, misschien ga ik wel schrijven over iets compleet anders."