Deze verpleegkundigen zetten zich schrap voor de tweede coronagolf: ‘Wat komt er op ons af?'
Beiden werken als verpleegkundige in Tilburg. Susanne van Kempen in een woonzorgcentrum van De Wever. Karin van der Staak op de intensive care in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis. Dit voorjaar volgde Omroep Brabant hen, toen ze in de frontlinie stonden. Na een kalme zomer zien zij de tweede besmettingsgolf op zich af komen.
De zomer
Karin: “Privé ben ik corona beu. Je wilt gewoon weer normaal naar een verjaardag, dat leuke feestje. Nu ben je constant bewust bezig met corona: geen hand geven, je winkelwagen poetsen. Maar eenmaal op het werk is het anders. Daar zeggen we weer tegen elkaar: de schouders eronder.”
Susanne: “Ik was drie weken in Italië en wilde corona even compleet vergeten. Maar toen stond ik ineens voor een winkelcentrum, waar iedereen er met mondkapjes liep. Dat was daar verplicht. Ik heb daar wel tien minuten gestaan, kreeg er tranen van in mijn ogen. Het deed me denken aan wat ik op de verpleegafdeling heb gezien. Dat was emotioneel even te veel.”
Eerste golf
Susanne: “In maart kwam alles ineens op ons af. Je moest ad hoc reageren en liet alles vallen. Je had eigenlijk niet door wat er gebeurde. Ik werk met ouderen op een verpleegafdeling. Het komt weleens voor dat twee jaar lang niemand overlijdt. En als het dan gebeurt, gaat dat rustig, zie je dat aankomen. Maar nu werden wel twee patiënten per week ernstig ziek.”
Karin: “Waar ik heel veel moeite mee had, is dat we bezoek van patiënten buiten de deur moesten houden. Iedereen vond dat heel vervelend. Het kwam soms voor dat mensen geen afscheid van hun partner of ouder kon nemen. Gelukkig is die bezoekregeling nu wel wat versoepeld.”
Susanne: “Een meneer woonde jarenlang bij ons. Die kenden we heel goed. Hij kreeg corona en zijn familie durfde uit angst om zelf het virus te krijgen niet langs te komen. Hij heeft de laatste week van zijn leven alleen doorgebracht. Normaal gesproken doen we heel veel extra als we zien dat iemand komt te overlijden. Dan komen er vrijwilligers en geestelijke verzorging. Dat ging nu niet. En omdat het door corona zo druk was in het huis, konden wij er ook niet extra voor hem zijn. Dat doet pijn.”
Tweede golf
Susanne: “In onze locatie hebben we nu geen corona. Wel testen we elke week een paar cliënten die klachten hebben. Je weet dat er iets op je af gaat komen, maar wanneer precies?”
Karin: “Voor ons was niet de vraag óf die tweede golf zou komen, maar wanneer. Het is nu pas oktober. We zitten nog middenin evaluaties hoe we de eerste golf hebben ervaren. Als wat we nu zien een voorbode is van het échte snotterseizoen...”
Susanne: “Een groot probleem is dat we het personeelsrooster amper rond krijgen. Er is keihard gewerkt tijdens die eerste golf. Maar sinds de zomer geven mensen ook aan geen extra diensten te willen of kunnen werken. We doen al een groot beroep op de flexpool. Collega’s zijn ziek of worden getest. Je wilt er niet aan denken, maar ik zie het best gebeuren dat er een moment komt dat we te weinig mensen hebben. Gelukkig is De Wever een grote organisatie met veel werknemers om het op te vangen.”
Karin: “In het ziekenhuis merk je dat er weer meer corona is. We hebben nu één corona-afdeling. Dat worden er twee. We zijn wel beter voorbereid. In maart zijn verpleegkundigen direct op de intensive care gezet. Nu krijgen ze een korte intensive care-cursus. Maar we vragen ons toch af: wat gaat er nu weer op ons af komen?”
LEES OOK: