Video

Kitty Trepels maakte een solovoorstelling over haar terminale kanker

10 oktober 2020 om 19:39 • Aangepast 19 oktober 2020 om 14:41
nl
Drie voorstellingen maakte Kitty Trepels van Mil (57) uit Uden over kanker, de ziekte waar ze al meer dan tien jaar mee worstelt. “Maar deze heb ik mijn moeder op haar sterfbed beloofd”, zegt ze over haar nieuwste solo Kreeft. “Ik ga dood omdat mijn huisarts destijds een mammografie weigerde en borstkanker over het hoofd zag. Mijn moeder stierf een week nadat bij haar uitgezaaide darmkanker werd geconstateerd terwijl ze al zes jaar ziek was.”
Profielfoto van Tonnie Vossen
Geschreven door
Tonnie Vossen

Als artsen beter zouden luisteren zou er veel voorkomen kunnen worden, is haar overtuiging. “De communicatie tussen artsen en patiënten is essentieel. Er wordt in de zorg wel gezegd: je kunt niet te lang met mensen praten. Maar ik laat zien dat even wat meer aandacht voor de angsten en vragen waar patiënten mee zitten juist kostenbesparend werkt.”

Zelf is ze daarvan het beste voorbeeld, legt Kitty Trepels uit. “Mijn toenmalige huisarts vond in 2008 een mammografie niet nodig, terwijl mijn zus borstkanker had en het in de familie veel voorkomt. Inmiddels zijn we honderden behandelingen verder en moet ik er rekening mee houden dat ik deze voorstelling volgend jaar niet meer kan doen.”

Onderzeeboot
Twee miljoen euro heeft ze de gezondheidszorg inmiddels gekost, berekende ze zelf. “In mijn voorstelling heb ik dat verwerkt door te vertellen over een toeristisch uitstapje in een onderzeeër die volgens de gids ook twee miljoen had gekost. Die had ik liever gehad dan al die behandelingen, dacht ik toen hij dat zei.”

Want de voorstelling mag dan over kanker gaan, er valt zeker genoeg te lachen, verzekert Kitty Trepels. “Ik denk dat 70 procent humor is. Ik wil laten zien wat je als kankerpatiënt meemaakt, maar dat doe ik op een humoristische manier.”

Communicatie tussen patiënt en arts
Pratend over haar moeder valt ze stil. “Het was vreselijk hoe ze gilde van de pijn. De kanker zat overal in haar lichaam, al haar botten waren gebroken. Pas toen ze uiteindelijk na heel veel onderzoeken op de afdeling oncologie terecht kwam voelde ze zich gehoord. Maar toen was het te laat.”

Juist vanwege die nadruk op communicatie tussen artsen en patiënten zijn haar voorstellingen inmiddels onderdeel geworden van opleidingen in de gezondheidszorg. “Studenten zeggen dat ze meer leren van anderhalf uur meegenomen worden in het hoofd van een kankerpatiënt, dan van een week theorie.”

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.