Wolven doen mensen niets, maar er schuilt wel een ander gevaar voor mensen in de Brabantse bossen
"Zelfs al zou je in de buurt zijn van een wolf, dan merk je daar waarschijnlijk niets van", vertelt De Jonge. "De wolf is ontzettend alert en een expert in rondsluipen.” Bovendien is de wolf bang en schuw. Dat rijmt niet helemaal met de eeuwenoude verhalen en sprookjes waarin wolvenroedels dorpen teisterde.
“En dat is logisch: die verhalen komen uit de middeleeuwen. Er waren toen veel meer wolven, en ze hadden veel meer moeite om aan eten te komen. Nu is de situatie omgedraaid, en dienen schapen zich bijkans zelf aan als avondeten”, aldus De Jonge. "De wolf heeft geen enkele reden om jou aan te vallen."
Dat gezegd hebbende, mocht je als een van de weinigen in Nederland toch een wolf tegenkomen, zorg dan dat je afstand bewaart. Al is het maar voor de zekerheid. Geef het beest zeker geen eten. Daardoor kunnen wolven opdringerig worden richting mensen. En mocht je toevallig de hond uitlaten, zorg dan dat het dier is aangelijnd. Je hond kan absoluut een makkelijke prooi zijn.
Andere gevaren?
Daarmee rijst een andere vraag: bestaan er eigenlijk wel gevaren voor de mens in Brabantse bossen? Boswachter Erik de Jonge wil het beeld van 'gevaarlijke bossen' in onze provincie direct van tafel vegen. “Mijn inziens hebben wij geen gevaarlijke dieren hier. In de Canadese Rocky Mountains bijvoorbeeld, daar zit je als mens halverwege de voedselketen. Je hebt daar beren en bergleeuwen. Maar in de Brabantse bossen hoef je niet voor zulke dieren bang te zijn.”
Helder. Maar dat betekent niet dat je in de Brabantse bossen nergens op hoeft te letten. Sterker nog, zo zegt De Jonge, het tegenovergestelde is waar. En dan gaat het ook nog eens om een dier dat in de voedselpiramide vaak over het hoofd wordt gezien.
“De teek. Dat is hét dier waar je in Brabant echt beducht voor moet zijn. Een teek kan de Lyme-bacterie met zich meedragen, en die kan je erg ziek en zelfs arbeidsongeschikt maken. Ik heb elke dag met het vermijden van teken te maken. Ik draag zelfs een speciaal bedrijfsuniform tegen teken. Ik bedoel, ik heb nog geen pepperspray gekregen tegen een wolf”, grapt De Jonge.
Een teek zuigt zich vol met bloed en laat na een paar dagen vanzelf los. Hoe langer de teek in de huid zit, des te groter de kans op de overdracht van Lyme. Van Lyme kun je heftige koorts en spierklachten krijgen. Als je de teek binnen 24 uur weet te verwijderen is de kans op overdracht van Lyme het kleinst. Sowieso is die kans relatief klein. Als je honderd tekenbeten in Nederland pakt, eindigen er twee tot drie in de overdracht van de ziekte van Lyme. En maar één op de vijf teken draagt de bacterie bij zich.
De wolf versus de andere Brabantse dieren
Hoewel concrete Brabantse cijfers ontbreken, is het volgens De Jonge honderd procent zeker dat in de Brabantse bossen teken de meeste ‘menselijke slachtoffers’ maken. De wolf is vooral een reden voor andere dieren om befucht te zijn, zegt hij.
“De wolf is een toproofdier in Brabant, net als de zeearend en de vos. Zulke dieren zijn er relatief weinig. Nachtvlinderrupsen zijn er wel veel, dus die worden heel erg veel gegeten, bijvoorbeeld door vogels en vleermuizen. Die worden weer gegeten door iets grotere haviken en sperwers. En die worden weer gegeten door de boom- en steenmarters, enzovoort.”
En welk dier is dan de ‘koning van de Brabantse jungle’? Die eer gaat toch naar de wolf, meent De Jonge. “Oh, absoluut. De wolf kan een zeearend en een vos met wat geluk wel pakken. Andersom niet. De zeearend en de vos zijn gewend om aan de top van de voedselpiramide te staan, maar als de wolf in Brabant blijft, dan is er nu een concurrent bijgekomen die toch echt veel stoerder is.”
Hoeveel weet jij over de wolf? Test het in onze quiz!
LEES OOK: