David was zondagavond een van de boeren die centraal stonden in een aflevering van Onze boerderij bij KRONCRV, de nieuwe tv-serie van Yvon Jaspers. Jaren geleden vroeg menig kijker zich af wat hem in godsnaam bezielde om in Roemenië een varkenshouderij te beginnen.

Praktijk weerbarstiger
Vol goede moed wilde David zich op de ‘ruïne’ storten die het bedrijf in Roemenië was waar hij zijn zinnen op had gezet. Hij had precies voor ogen wat hij met de bouwval van plan was, waar de varkens zouden komen en waar het kantoor.

De praktijk bleek weerbarstiger, vertelt David in Onze boerderij. “Het was een moeilijke en verwarrende periode voor me. Ik wilde echt iets op poten zetten, iets opbouwen, maar in Roemenië kostte het me zoveel tijd om een bedrijf te realiseren dat ik er geen boer kon zijn. Het is daar lang niet zo goed en zo gemakkelijk geregeld als in West-Europa om iets van de grond te krijgen. Dat heeft me aan het denken gezet. Ik liep daar tegen zoveel problemen aan dat ik niet gelukkig zou worden als ik er zou gaan wonen. Maar ik zie het nog wel als mijn kindje en daarom ben ik er gemiddeld eens per vier weken."

'Lotje uit de loterij'
De overige tijd is hij vooral te vinden op het akkerbouwbedrijf van zijn buren waar hij als kind bij wijze van spreken opgroeide. In zijn vertrouwde Prinslandse Polder. Het is de bedoeling dat hij de komende twee jaar met de eigenaars Willeke en Kees mee gaat werken om het bedrijf uiteindelijk over te nemen.

“Ik vind het best een uitdaging. Ik heb er echt respect voor dat zij en hun kinderen mij deze kans hebben gegeven. Het is echt een grote verantwoordelijkheid om hun levenswerk en dat van hun voorvaderen over te nemen. Maar ik wil het wel goed doen, ook in de ogen van Kees. Die ziet alles, die heeft zoveel ervaring, daar maak ik graag gebruik van.” Willeke is er op haar beurt ook blij mee. “Een lotje uit de loterij.”

Neus op de feiten
In zijn nieuwe werkomgeving geen zeugen, beren of biggen, maar aardappelen, tarwe, sperziebonen, suikerbieten en uien. Die gewassen zijn echter veel meer dan al die krulstaarten gevoelig voor de nukken van ons klimaat.

David werd direct met de neus op de feiten gedrukt. Een natte winter, een droog voorjaar, zo wisselvallig had Kees, zijn leermeester, het nooit eerder meegemaakt. Om toch voldoende aardappelen te kunnen oogsten, moest er flink beregend worden. “Ik heb liever vocht in het bed”, reageert David. Hij schaamt zich bijna voor zijn uitspraak, die echter ook alles zegt over het feit dat hij zich in zijn 'nieuwe' metier als een vis in het water voelt.

“Dit is mijn droom, ik ben weer thuis.” In Dinteloord, met zijn Mara, met wie hij nog steeds samen is.

LEES OOK: Verliefde boer David doet alles om indruk te maken op zijn Mara, zelfs een wc-pottenrace