Kort na de Tweede Wereldoorlog was de angst voor oorlogsgeweld zo groot dat overal in Nederland werd begonnen met de de bouw van nieuwe schuilkelders. Begin jaren vijftig lagen in Den Bosch plannen klaar voor de bouw van zes openbare schuilplaatsen. Tussen 1955 en 1985 werden er vijf van gerealiseerd. De gebouwde schuilkelders konden bij een atoomaanval slechts een klein gedeelte van de bevolking bescherming bieden. Er was plaats voor circa negentienduizend Bosschenaren. Bescherming voor de bom, die gelukkig nooit viel.

In de video neemt Anne Verwaaij van Erfgoed 's Hertogenbosch je mee naar de verborgen schuilkelders.

Eind jaren tachtig nam de dreiging voor een atoomaanval snel af, zeker na de val van de Berlijnse muur in 1989. Er werd landelijk besloten om te stoppen met de bouw van schuilkelders. Een jaar na de val van de Berlijnse muur later sloot de landelijke overheid ook de geldkraan voor het onderhoud van de kelders. Ze veranderden in opslagplaatsen, werden half of geheel gesloopt en hier en daar zelfs vergeten.

Een 'vreemde eend in de bijt' was en is de atoomschuilkelder onder het provinciehuis. Bij een atoomaanval bood de bunker bescherming aan het provinciebestuur en andere diensten die centraal aangestuurd moesten worden. 'Gewone' Brabanders moesten maar ergens anders schuilen. Als onderdeel van het project 'Bunkers en schuilkelders onder Den Bosch' is ook die bunker nu voor iedereen en altijd (online) toegankelijk.

De kelders onder Den Bosch zijn te online te bezoeken via de website van Erfgoed 's Hertogenbosch.