“Je bent heel angstig, omdat je allemaal trauma’s hebt waarvoor je behandeld moet worden”, blikt ze terug op haar jeugd. Uiteindelijk kon ze die pas verwerken, toen ze besloot in Brabant een nieuw leven op te bouwen. ”Toen kon ik er een streep onder zetten.” Inmiddels woont ze in Gemert.

Toen ze uit handen van de loverboy kwam, raadde een leraar haar aan om een boek te schrijven. Daar deed ze uiteindelijk zeven jaar over. “Ik heb een fotografisch geheugen, maar ik kan gevoel ook herinneren. Dat beschrijf je zo letterlijk dat je dat zo weer beleeft.”

Toch zette Van Groningen door om met haar boek andere slachtoffers te helpen. Daarna schreef ze nog twee boeken, waarvan één over het misbruik door de hulpverlener. “Nu je volwassen bent, snap je dat dat echt niet kan. Ik heb spugend boven de pot gehangen.”

Voorlichting en hulp
Sinds twaalf jaar geleden haar eerste boek verscheen, zet ze zich op veel manieren in. Merel werd gevraagd om voorlichting te geven op scholen. Ze staat sinds een aantal jaar ook slachtoffers en hun ouders bij. “Ik spreek de taal van het slachtoffer. Angst en schaamte heb ik ook gehad. Je kunt het meisje weghalen bij de loverboy, maar de loverboy niet uit het meisje halen." Merel wil daarmee zeggen dat wat iemand heeft meegemaakt lang blijft meespelen en dat de gevoelens voor de jongen niet zomaar weg zijn.

Vanuit die kennis startte ze een eigen opleidingstraject, de 'MerelvanGroningen Foundation'. Samen met advocaten, politie, psychotherapeuten en hulpverlening binnen jeugdzorg zorgt ze ervoor dat de ervaringsdeskundigen ook andere meiden kunnen helpen. Een pittige opleiding. “Er heerst een soort vooroordeel dat die meiden terugvallen of betweters zijn, dat wil ik voorkomen. Als je ervaringsdeskundigen niet goed opleidt, loop je het risico dat ze terugvallen en zelfs gaan ronselen. Dat mag niet gebeuren.”

Op de lange termijn moeten die ervaringsdeskundigen gaan werken in een nieuwe organisatie, 'Merels Social Care'. Zij kunnen samen in een team van professionals slachtoffers helpen en tijdelijk plaatsen in een safehouse. Dat is alleen nog toekomstmuziek. “Je moet aan allerlei eisen voldoen, daar zijn we nu mee bezig.”

Shakingtree Award
Merel’s inzet bleef niet onopgemerkt bij het ministerie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport, ze werd genomineerd voor de Shakingtree Award. Een jaarlijkse prijs voor iemand die op een positieve manier de zorg verbetert. Maandag hoort ze of zij of één van de twee andere genomineerden er met de prijs vandoor gaat. “Dat je genomineerd bent vanuit het ministerie vind ik gewoon al een eer. Dan hebben we allemaal al gewonnen.”

Omroep Brabant maakte eerder een serie over seksuele uitbuiting, klik op de foto's en beluister de verhalen.