Het is vooral de saamhorigheid die Wereldlichtjesdag zo waardevol maakt, zeggen Elly en Berry Akkermans. “Je bent met gelijkgestemden. De mensen die er zijn hebben allemaal hetzelfde meegemaakt. Je hoeft niets uit te leggen. Je begrijpt elkaar zonder dat erover hoeft te worden gepraat.”

Suïcide
Elly en Berry Akkermans (allebei 59) verloren hun dochter Maartje in februari 2015. Maartje was toen 14. Ze maakte zelf een eind aan haar leven. Het treiterende pesten was haar te veel geworden. Sinds haar dood doen Elly en Berry Akkermans mee aan de jaarlijkse bijeenkomst op de begraafplaats in Made. "We hebben ooit een jaartje overgeslagen, toen was het ons te veel." Maar zondagavond zijn ze er zeker weer bij.

Berry Akkermans: "Ik draag wel eens een gedicht voor, soms zelf geschreven. Bijvoorbeeld over de namen van onze kinderen. Die mag je blijven noemen ook al is dat voor sommige mensen alsof er een olifant in de kamer zit."

Voor zondagavond heeft hij een verhaal gevonden over libellen in een vijver. "De larven leven eerst onder water maar verdwijnen dan langzaam naar boven terwijl ze elkaar onderling beloven om terug te komen. Dat kunnen ze natuurlijk niet waarmaken. Ze komen niet meer terug, maar zijn er wel nog. Zo is dat ook met onze kinderen. Ze zijn er nog altijd ook al zien we hen niet meer."

Boom geplant voor Maartje
"We hebben onze rituelen", vertelt Elly. "Er brandt hier bijvoorbeeld altijd een kaarsje voor Maartje. We hebben ook een boom voor haar geplant. Sommige mensen vinden dat gek, maar de ouders die we bij de bijeenkomst ontmoeten begrijpen dat."

"Iedereen die er zondagavond bij is, heeft een kind verloren", zegt Elly. "Dat verbindt ons. Het maakt niet uit hoe de zoon of dochter is gestorven. Of dat door een ziekte of ongeluk is gebeurd, of zoals in ons gezin, door suïcide. We beseffen allemaal dat geen kind zozeer gemist wordt als een kind dat er niet meer is."

Onderling ontstaan vriendschappen. "We weten van elkaar wanneer je moeilijke dagen doormaakt. We helpen elkaar, verzorgen in vakantietijden ook de graven van andere kinderen als hun ouders op reis zijn."

Daarom willen ze nu graag hun verhaal doen, zegt Elly. Zodat ook andere ouders misschien besluiten om mee te gaan doen. “Het maakt niet uit hoe lang geleden jouw kind is gestorven. Er zijn ook ouders die een kaarsje komen branden voor hun ongeboren kind."

De sfeer op Wereldlichtjesdag is er vooral een van serene rust, benadrukken Elly en Berry. "Het is indrukwekkend. Er gaan foto’s rond, we halen herinneringen op en ja, dan wordt er ook gelachen. Het is heftig aan de ene kant maar tegelijk is het ook goed. En aan het eind is er vooral een gevoel van: ‘We hebben ze weer in de picture, ze worden niet vergeten’."