Minke (40): 'Het spelen met taal, die liefde blijft altijd'

"Mijn liefde voor boeken ontstond lang geleden, toen ik nog maar drie jaar oud was. Ik wilde van mijn broer weten welke letters er waren, want leren lezen en schrijven, dat wilde ik zo graag. Als kleuter schreef ik al kaartjes aan mijn oma, waarbij ik de letters overschreef. En toen ik eenmaal wist wat de letters betekenden, verslond ik boeken. Tot het moment dat we op school literaire werken voor de lijst moesten gaan lezen. Harry Mulish, Gerard Reve, verplichte kost. Daarna was ik er even helemaal klaar mee. Het kon me niet meer boeien.

Jaren later wees een vriendin me op een kinderboek, 23 was ik toen. Daarmee kwam de liefde voor lezen weer terug. Ik lees nog steeds ontzettend veel kinderboeken. Het leukste is dat alles kan: dieren kunnen praten, mensen kunnen vliegen. De verwondering dat je in zo’n verhaal kunt duiken en helemaal meeleeft met die personages. Dan voel ik mezelf ook weer een beetje kind, daar ben ik nooit mee opgehouden."

Marq (59): 'Corona had al twintig jaar eerder moeten gebeuren'

"De boodschap van mijn mondkapje is simpel: niet stoppen, niet opgeven en doorgaan. Dat is mijn persoonlijke motto. Ik heb een drive om door te gaan. Wat corona betreft: shit happens. Dit zat er al lang aan te komen. De uitbraak van het virus heeft zelfs nog te lang geduurd, dat had twintig jaar eerder moeten gebeuren want we zijn met te veel. Het lost dus eigenlijk een probleem op.

Dat het leven nu wat simpeler is, vind ik prima. Ik denk ook dat het digitale tijdperk niet bijdraagt aan onze maatschappij, alles gaat via internet. Ik gebruik daarom nog een oude telefoon, zonder internet en zonder e-mail. Als ik contact wil, bel ik mensen of ik ga bij ze langs want ik ben graag onder de mensen. Ondanks dat het nu corona is, blijf ik een positief mens."

Annie (65): 'Ik vind ze nogal aan de prijs'

"De eerste keer dat ik een mondkapje zag liggen in de winkel voor vijf euro, vond ik ze nogal aan de prijs. Ik heb er wel een aantal nodig: eentje voor op de fiets, eentje in de auto, eentje in m’n handtas. Ik dacht: laat ik eens kijken wat ik aan lapjes en stofjes heb liggen. Want zelf een mondkapje maken, stelt niks voor. En ik vind het leuk om te doen. In de avonduren kan ik lekker gaan zitten prullen met lapjes stof en patronen. Ik heb er zo een aantal gemaakt. Ik maak ze veelal voor onszelf en soms voor de familie.

Het dragen van een mondkapje vind ik niet zo’n probleem. Ik vind het vooral lastig dat je elkaar bijna niet herkent met zo’n ding op je gezicht. Ik hoop dat we het virus hiermee onder controle krijgen, daar ben ik wel een beetje huiverig voor. Het grootste gemis tijdens corona vind ik dat je niet met z’n allen bij elkaar kunt komen, zoals nu met Sinterklaas. Dat is met onze kleinkinderen op deze leeftijd zo’n leuke tijd! Volgende week zijn we ook 45 jaar getrouwd, maar een groot feest wordt niet gevierd. Ik kan me er wel overheen zetten, dat komt wel weer een keer."

Nino en Manon (24): 'Als docent wil je de kinderen in de ogen kunnen kijken'

"We werken allebei op het Curio College in Breda. Daar geldt een mondkapjesplicht, alle docenten dragen zo’n rood mondkapje. Naast collega’s zijn wij sinds een klein halfjaar ook een stelletje. Door corona geven we nu veel online onderwijs, wat niet altijd als even positief wordt ervaren. Zowel voor docenten als voor studenten geldt dat we liever bij elkaar in de klas zitten, zodat we elkaar in de ogen kunnen kijken.

Ook het controleren of iedereen wel een mondkapje draagt, vraagt veel van collega’s. In de klas werk je wel met kleinere groepen, dat is fijn want je kunt meer individuele aandacht geven. Inmiddels ben ik wel dan de mondkapjes gewend, Manon krijgt het er benauwd van met zo’n kapje op. Zodra corona voorbij is, gaan ze aan de kant want zo modieus vind ik ze niet."

Milia (54): 'Corona haalt de ziel uit onze stad'

"Breda is mijn stadje, ik ben hier geboren en getogen, vandaar ook dit mondkapje. Ik heb ’t gekocht bij een lokale ondernemer in de Halsstraat in Breda, dan steun ik hem als winkelier en ik heb een mondkapje waar ik trots op ben.

Er is geen andere stad dan Breda waar ik me zo lekker bij voel. Het is de sfeer, het is hier gemoedelijk en er is veel saamhorigheid. Het is moeilijk te omschrijven, het is een gevoel. Mijn favoriete plek is de Grote Markt. Tijdens die eerste lockdown herinner ik me nog dat ik ’s avonds met mijn man ging wandelen, dan liepen we over de Grote Markt. De aanblik van de lege terrassen en alles muisstil. Als ik eraan terugdenk, word ik nog steeds emotioneel. Corona haalt de ziel uit onze stad."

Franc (41) met Djonnie: 'Die pandemie wil je er ook onder krijgen'

“Ik ben opgegroeid in hartje Amsterdam, niet echt een plek waarvan je zegt, daar ga je lekker paardrijden. Maar mijn oma was rij-instructeur en daar ging ik als klein mannetje altijd mee naar de manege. Beetje kunstjes doen, beetje cowboyachtig. Tegenwoordig rij ik nog steeds, net als mijn vrouw en twee kinderen. Het is een manier van ontspannen, met die beesten bezig zijn. Heel fijn om zo aan alle drukte te ontsnappen die ik in mijn baan ervaar. Paarden zijn heel gevoelig, ze zijn gericht op wat je uitstraalt. Als je opgefokt op de rug zit, dan heeft dat z’n weerslag op het dier.

Ik hoef niet zo nodig als Anky van Grunsven door de bak te dansen, er zit veel meer in. Vertrouwen, een band, tot rust komen. Die corona, tja. Op het moment dat je op de rug van het paard zit, hoef je geen mondkapje op. Maar als je door de stallen loopt, dan moet ’t weer wel. En dan is het wel mooi als je dan een beetje matcht met je mondkapje, haha. Mijn dochter zei laatst: 'Papa, je wordt een steeds betere paardenvader.' Het is niet het meest comfortabele, maar ja. Die pandemie wil je er ook onder krijgen, dus als het helpt, dan doe je het gewoon.”

Thea (66): 'Sta ik daar in de winkel in de mist'

"Als ik een gewoon mondkapje draag, krijg ik het veel te benauwd. Dat draagt niet prettig. Zodra ik dan weer buiten sta, gaat het kapje meteen af. Ook m’n bril slaat telkens aan met zo’n stoffen mondkapje, sta ik daar in de winkel in de mist.

De kap die ik nu draag, zit veel prettiger. De lucht komt van onderen en daardoor heb ik het niet benauwd en m’n bril slaat niet aan. Ik heb wel gehoord dat deze kap mogelijk niet aan de eisen voldoet, dus het is de vraag of ik deze na 1 december wel mag blijven dragen. Het blijft vervelend dat we allemaal een mondkapje moeten dragen maar ik vind het wel belangrijk. Ik doe het vooral om anderen te beschermen."

Piet (69): 'Een Zundapp komt er bij mij niet in'

"Mijn vrouw Annie maakt zelf mondkapjes, ze heeft ook dit mondkapje met het Kreidler-logo voor me gemaakt. Ik ben gek op oude brommers en dan vooral op Kreidlers. Sommige collega’s van de brommerclub zijn wel jaloers op dit mondkapje, terwijl anderen er liever Zundapp op zouden zien. Maar een Zundapp komt er bij mij niet in, haha.

Het voordeel van dit mondkapje is dat m’n bril niet aanslaat, want ons Annie heeft er een ijzerdraadje in gemaakt, zodat je ‘m losser en strakker kunt doen. Als ik in m’n garage aan het sleutelen ben, draag ik vaak flanellen blouses. Ik heb er een heleboel. Ze sneuvelen ook geregeld en dan maakt ze daar een mondkapje van. Zo heb ik toch mooi een bijpassend mondkapje bij m’n blouse."