Dankraam Tilburg deed eerder dit jaar een oproep. Wie verdiende het om extra in het zonnetje gezet te worden? Het project is gebaseerd op een gebaar van de stad na de pokkenepidemie van 1951. Ook toen kregen mensen die een stapje extra hadden gedaan een speciaal dankpaneel.

De groenteboer van Albert Heijn

“Goedemiddag Frank." De klanten die bij Albert Heijn aan het Wagnerplein binnenlopen, groeten groenteboer Frank Huijbregts (59) allemaal vriendelijk. Al veertig jaar werkt hij bij de winkelketen.

Altijd maakt hij tijd voor een praatje. “Ik ken de klanten bij hun naam, bij sommige sterfgevallen bezoek ik ook de begrafenis.”

Het waren dan ook klanten van de supermarkt die hem voor een dankpaneeltje nomineerden. “Dat vind ik echt fantastisch. Eigenlijk verdienen alle supermarktmedewerkers een dankpaneeltje.”

Frank loopt met zijn werk extra risico. “Er zijn altijd klanten die zich niet aan de regels houden en met het hele gezin komen winkelen. Die spreken we dan aan. Maar ik heb nooit overwogen om thuis te blijven uit angst besmet te raken. Ik vind het leuk om de klanten te helpen en ga gewoon door.”

Jeske van de daklozenopvang

Tijdens de coronacrisis werden de Tilburgse daklozen hard geraakt. Bij de reguliere opvang aan de Gasthuisring was niet genoeg ruimte om 1,5 meter afstand te houden. Dus zette Jeske Van Hattum van stichting Springplank snel een nieuwe opvang op in de leegstaande Willem II-kazerne aan de Ringbaan-Zuid.

Zelf was Jeske niet bang. “Daar hebben we het thuis ook over gehad. Mijn kinderen waren bang dat ze straks geen moeder meer hadden.”

Ze liet zich niet tegenhouden. Die coronabrandhaard bij de daklozen moest geblust worden. “Iemand moet naar hen omkijken. Maar het was wel lastig. Psychisch verwarde mensen zijn niet te sturen, dus die houden ook niet altijd afstand. Je moet dus voortdurend extra desinfecteren en altijd een mondkapje dragen. "

Haar moeder nomineerde haar voor een dankpaneeltje. “Hoewel ze er eerst fel op tegen was, is ze ook ontzettend trots op me.”

De uitvaartbegeleider

Uitvaartbegeleider Karel Houtepen organiseerde vele uitvaarten en werd genomineerd door de Zusters van Liefde in Tilburg, een congregatie waar dit jaar ruim twintig nonnen stierven.

“Bij dat klooster kom ik al dertig jaar over de vloer als uitvaartondernemer. Begin 2020 woonden er nog 130 zusters, Tientallen zijn overleden. Het gaat om een heel hechte gemeenschap. Dit hakt erin”, zegt Karel.

“In de eerste golf trof corona met name oudere mensen met gezondheidsklachten, waarbij corona de druppel was. Later gingen ook jongere mensen dood. "Dat doet me wel wat. Je ziet wat het met de nabestaanden doet. De gelatenheid omdat ze geen normaal afscheid kunnen nemen van iemand waar ze al jaren mee samenwonen.”

Djamila van de buitenschoolse opvang

Bij buitenschoolse opvang Humankind in Berkel-Enschot zijn ze gewend dat de kinderen rond half acht 's ochtends naar school gaan en pas weer rond drie uur terugkomen. Toen de scholen dit voorjaar dicht gingen, moest Djamila Mohameddi voor de kinderen van ouders met vitale beroepen voor de hele dag opvang regelen. Een flinke klus.

"Ik vang zelf kleuters op. Die vertelden dat dat ze hun opa of oma niet meer konden zien of dat er een familielid in het ziekenhuis lag. Je voelde en zag hun verdriet, de angst omdat ze niet weten wat er gebeurt."

Djamila kon haar eigen ouders die in Algerije wonen niet meer zien. "Dat is heel zwaar, je bent in je hoofd soms met je eigen familie bezig. Maar tegelijkertijd wilde ik doorgaan en de kinderen en hun ouders helpen en dat is gelukt."