“Nassar, ik heb gisteren gewonnen. Wanneer krijg ik mijn prijs?” Zodra Nassar Chakir het basketbalveld in sportcomplex Drieburcht oploopt, rent een jongen van een jaar of tien naar hem toe.

Vaderlijk legt Chakir een arm op de schouder van de jongen en legt hem rustig uit dat er pas een prijs is als hij meerdere keren op rij wint. Een andere jongen dolt hij even met de bal.

Verschillende sporten
De tien aanwezige jongens wonen allen in Tilburg Noord. Sommigen komen bijna dagelijks op de activiteiten van de buurtsportmedewerker af. Voetbal is favoriet, maar hij wil ze ook kennis laten maken met andere sporten als basketbal, hockey, BMX, lasergamen en tafeltennis.

Een van de jongens valt op door zijn houding. Hij hangt even aan het basketbalnet en vraagt aandacht. “Die komt uit een groot gezin met acht kinderen. Die moet thuis overal tegenop boksen en denkt dat dat hier ook moet”, legt hij uit.

Van iedere aanwezige kent hij het verhaal, bij sommige kinderen was hij ook thuis. Reclame voor zijn activiteiten maakt hij niet. “Dat gaat allemaal via via, bijvoorbeeld via WhatsApp of sociale media. We willen het ook niet groot adverteren want het is niet de bedoeling dat de hele stad komt. Alleen de jongeren die het nodig hebben.”

Vertrouwenspersoon
Terwijl de jongens sporten, gaat zijn telefoon. Het is een jongen die net zijn studie heeft afgerond en vraagt of Chakir weet hoe hij aan werk komt. Hij geeft wat tips om hem te helpen.

“Zo gaat dat de hele dag”, zegt hij. Als buurtsportmedewerker is hij ook meteen maatschappelijk werker, vertrouwenspersoon en voedt hij de jongens op.

Respect
Vroeger hing hij zelf ook op sportveldjes en op straat rond. Hij kent de straatcultuur. Veel jongeren zien hem als rolmodel. Hij leert ze normen en waarden. “Op tijd komen, respect hebben voor elkaar, samen spelen."

Ambtenaar van het jaar
In de middag wacht hem nog een sporttoernooi in Tilburg Zuid, dan voor vluchtelingen. Voor zijn inzet op dat vlak eindige hij als tweede bij de verkiezing ‘Ambtenaar van het jaar’.

“Een collega had me aangemeld, zonder dat ik het wist. Omdat ik volgens haar voor iedereen klaar sta en passie voor mijn vak heb.”

Uitlaatklep
Ook met de vluchtelingen die hij begeleidt heeft hij een band. “Sport is een uitlaatklep. Het zorgt voor chemie, waardoor je sneller een vertrouwensband hebt. Ze vertellen mij over problemen. Problemen die ze niet bij een gewone gemeenteambtenaar neerleggen.”

Luisterend oor
Als het kan helpt hij hen. “Bijvoorbeeld met problemen bij huisvesting, regelen van subsidies (bijvoorbeeld minimaregelingen) waar ze voor in aanmerking komen. Soms ga ik me ze mee naar een sportvereniging als ze daar kennis willen maken. "

Volgens Chakir is hij vooral een luisterend oor. “Maar soms kan ik via mijn netwerk mensen helpen. Of ik geef een bepaald signaal door aan de juiste mensen.”