Na alle verdriet mag arts eerste coronaprik zetten in verpleeghuis in Veghel
Ze weet het nog als de dag van gisteren, de eerste patiënt. In maart waren er al verdenkingen van een virusinfectie, maar toen werd er nog helemaal niet aan corona gedacht. Dat veranderde toen het RIVM op vrijdag 6 maart besloot dat 'skiën in Italië niet noodzakelijk was'.
Eerste besmetting
"Toen viel hier meteen het kwartje en zijn we dezelfde avond nog gaan testen", zegt De Roos. Dat bleek niet voor niets. "Op zondag 8 maart belde het ziekenhuis over de tests. We hadden een besmetting in het verpleeghuis."
Binnen een week bleek het helemaal mis. "We hadden hier wat later heel Nederland zou krijgen. Veel zieken, hoge koorts, hoesten en vooral het enorme gevoel dat het helemaal mis ging." Op 16 maart maakte de Watersteeg bekend dat de deuren de volgende dag dicht zouden gaan voor bezoek. Dat duurde tot 17 juni.
Klus te klaren
Het was loodzwaar voor de bewoners, maar ook voor het personeel. Er was angst, verdriet en heel veel behoefte aan een soort van houvast die er vooral in het begin niet was. Lyan bleef zelf op de been door een soort oergevoel dat zij en haar collega's hebben. "We hebben een klus te klaren en dat gaan we doen."
De veerkracht en vooral de verbinding tussen alles en iedereen hebben haar goedgedaan. "Verbinding tussen die vier muren, want met de buitenwereld hadden we bijna geen contact. Maar het gevoel dat je dit echt samen moet doen, dat heeft ons er wel doorheen gesleept."
Vaccin
Geen moment heeft ze zelf getwijfeld over het nemen van het vaccin. Ze was de derde in Nederland die het kreeg toegediend. "Als arts heb ik een enorm vertrouwen in de wetenschap. Vorig jaar wachtten we nog met smart op die sleutel om weer te kunnen leven!"
Dat ze nu zelf de eerste vaccinatie in 'haar' Watersteeg mag toedienen aan een cliënt vervult haar met trots, maar ook met emoties. "Het besef van die crisis, het verdriet, de strijd. Hopelijk kunnen we straks weer leven, elkaar weer omarmen. Terug naar de realiteit van nabijheid en waardige zorg. Daar kijk ik naar uit. Als BrabantZorg stonden we in de eerste golf in die frontinie en nu weer. In de frontlinie van het vaccineren. Dan is de cirkel rond."