'Het Bakhuis', zo heet het onderkomen waar Jasper en Lisa samen met hun hond Otje wonen. En het doet z'n naam eer aan, want binnen ruikt het naar versgebakken koekjes. De bewoners staan graag in de keuken en daarom is het huis vernoemd naar de historische bijgebouwtjes op boerderijen waar vroeger brood werd gebakken.

Het tiny house oogt met z'n 60 vierkante meter verrassend ruim, ook dankzij de dakconstructie van vijf meter hoog waardoor je zo de nok inkijkt.

Het stel zat naar eigen zeggen 'een beetje opgesloten in Rotterdam', in een huurhuisje vlakbij de Kuip. "We gingen daar destijds heen voor mijn studie", vertelt Jasper. "Het was mazzel dat we er iets konden vinden."

"Maar toen we daar na vijf jaar weg wilden, zat de huizenmarkt helemaal op slot en waren er eigenlijk geen mogelijkheden voor ons als starters. Alles was gewoon veel te duur. Toen we hoorden van dit project in Den Bosch moesten we heel snel beslissen, want er waren nog maar twee plekjes voor een tiny house beschikbaar."

Met name Lisa was behoorlijk huiverig om aan het project te beginnen, bevreesd dat het zou mislukken. "Ik had enorme twijfels, want het voelde niet realistisch, zelf een huis bouwen. Maar er woonden hier al twintig mensen die het ook hadden gedaan, terwijl ze geen ervaring hadden. Dus waarom wij dan niet? Toen hebben we toch de sprong gewaagd."

Door slimme keuzes te maken en bijna alles tweedehands op de kop te tikken, wist het stel met een budget van slechts 18.000 euro hun tiny house te realiseren. Jasper: "De muren en vloer zijn opgebouwd uit sandwichpanelen, ze komen uit de koelcel van groot slachthuis dat al zeven jaar leegstond. Die panelen zijn 20 centimeter dik en isoleren enorm goed. Voor een prikkie konden we ook ramen en deuren overnemen, dat was een vliegende start."

De opbouw ging razendsnel. "De schil van het huis stond in drie dagen. Maar dan heb je eigenlijk nog helemaal niets, behalve een stalen doos", aldus Lisa. "We moesten nog een indeling maken, wandjes timmeren, de riolering en watervoorzieningen aanleggen. De keuken moest worden geïnstalleerd, alle kastjes en muren geverfd, lampen opgehangen en de plintjes, noem maar op. "

Na een half jaar bouwen, trok het stel in het huis. Het einde van het project was toen nog lang niet in zicht. Jasper: "We zijn hier komen wonen op het moment dat we in bad konden. Dat was een primitieve aangelegenheid, want eigenlijk zaten we te badderen tussen de bouwmaterialen. Je tandenborstel ligt naast je hamer. De keuken was een beetje af. We sliepen nog beneden en een heel stuk van het huis gebruikten we als garage, waar we konden klussen."

Ervaring met het bouwen van een huis hadden de twee niet. "Ja, we hebben wel eens een stuk gereedschap vastgehouden, maar iets van deze omvang, dat was helemaal nieuw", blikt Lisa terug. "Het was echt veel werk en heel vermoeiend. Inmiddels kunnen we geen schuurmachine meer zien. Net zoals de meeste buren, iedereen is helemaal klaar met dat geklus, haha."

Net nadat ze hun intrek hadden genomen in het huis dook het coronavirus voor het eerst op in Nederland. Die eerste lockdown, daar hebben ze naar eigen zeggen weinig last van gehad, simpelweg omdat het klussen alle tijd in beslag nam. "We vergaten soms zelfs dat het er was."

"Het was destijds mooi weer, in de tuin was veel te doen. Wel heb je automatisch minder intensief contact met je buren, omdat je anderhalve meter afstand moet houden", zegt Lisa. "Maar buiten was toen nog wel van alles mogelijk. We hielden kampvuuravondjes met alle bewoners en er is zelfs nog een kampeerweekend geweest waarbij we negentig pizza's hebben gebakken. Pas later kwam het besef dat het wel heel lang kon gaan duren, de omstandigheden door dat virus."

Lisa: "Toen we hoorden van de tweede lockdown zijn we nog snel naar de bouwmarkt gegaan om de spullen die we nodig hadden in te slaan. Gelukkig kunnen we nog steeds afleiding vinden in het afmaken van ons huis. Voor ons is er eigenlijk niet zoveel veranderd. We waren altijd al een beetje huismussen, thuiswerken deden we ook al. We realiseren ons heel goed dat er mensen zijn die het erger hebben."

De genoeglijke reuring van veel mensen over de vloer, dat gemis is er wel. Jasper: "Het huis is ingericht op gezelligheid, met een grote eettafel dicht bij de keuken. We fantaseerden erover om veel te gaan koken voor een groot gezelschap, maar die tafel is nog steeds niet gevuld geweest. Het is allemaal voorzichtig doen en een beetje de boot afhouden."

"We hopen dat het heel snel gedaan is met die coronacrisis. Dat we binnenkort een housewarmingsfeestje kunnen geven en iedereen die ons lief is tegelijk kunnen uitnodigen om ons plekje te laten zien."