Vanwege alle coronamaatregelen mocht alleen Fems vader, Jean-Paul, mee naar Oostende. Dat was even slikken voor haar moeder, Heidy van Empel. "Ik ben er áltijd bij en nu moest ik het samen met mijn zoon vanuit huis volgen. Daardoor beleefde ik de wedstrijd heel anders."

Er stoppen constant auto's en wandelaars voor het ouderlijk huis van Fem en dat is best even wennen:

Fem's vader kon zijn zenuwen moeilijk in bedwang houden. "De zenuwen waren er al dagen. Het was echt een heel spannende dag", aldus Jean-Paul. Voor Fem zelf was het een stuk minder spannend. "Ik heb de hele wedstrijd in mezelf geloofd", reageert ze zelfverzekerd. "Ik heb tijdens de wedstrijd alleen maar positieve gedachtes gehad, geen enkele negatieve. Ik denk dat dat de sleutel was tot mijn succes."

Bij de finish vloog vader Jean-Paul haar in de armen. "Er waren veel emoties, veel tranen. Als je ziet dat je dochter zoveel doet voor de sport, ze laat er echt alles voor. Ze gaat vroeg naar bed. Eten, trainen, ze doet er alles voor. En als dat dan beloond wordt met een regenboogtrui. Ja, prachtig toch?"

Pas in 2019 besloot Fem zich volledig te storten op het veldrijden. Voor die tijd was ze vooral druk met voetballen bij RKSV Sint-Michielsgestel en later bij RKSV Nuenen. Nu, anderhalf jaar, heeft ze haar eerste wereldtitel te pakken als eerstejaars bij de beloften vrouwen onder de 23 jaar.

Toen Fem en haar vader zondagavond de Heesakkerstraat in reden, wisten ze niet wat ze zagen. "Buurtgenoten, vrienden en familie stonden ons op te wachten met vuurwerk. Ik werd overladen met felicitaties." Haar winst groots vieren zat er helaas niet in. "Maar zodra het weer mag gaan we het alsnog goed vieren!"