Het is een geoliede machine, de gipsafdeling van het Amphia. Zo zet de ervaren gipsverbandmeester Clare van Boxsel bijvoorbeeld binnen drie minuten een onderbeen in het gips. En haar collega's zijn al net zo rap. Dat is hard nodig, want de winter eist zo zijn slachtoffers op.

"Het komt natuurlijk niet zo vaak voor dat er ijs ligt en mensen gaan daar natuurlijk toch op", vertelt Clare. "Ze zijn alleen niet zo goed geoefend en dan gebeuren er ongelukken. We hebben daarom extra gips ingeslagen. Het is topdrukte."

In het weekend ligt de piek, maar heel de week is het al veel drukker dan gebruikelijk. Clare van Boxsel kan zonder moeite tal van foto's met botbreuken laten zien. Van geruïneerde enkels tot gebroken polsen en knieën. "Normaal hebben we in het weekend alleen bereikbaarheidsdienst, maar nu zijn er permanent twee verbandmeesters aanwezig. Mochten er nog meer collega's nodig zijn, dan worden die opgepiept. We moeten het met z'n allen doen, want de spoedeisende hulp heeft het al zo druk en kan het er niet bij hebben."

De gipsverbandmeesters hebben het extra druk, maar genieten toch ook wel een beetje van alle breuken die ze voorbij zien komen. "Als een breuk erg lelijk is, is dat voor ons juist interessant. Ik vind het ook mooi als er bijvoorbeeld een onderbeenbreuk is die ik zelf recht kan zetten en daarna mooi in het gips staat. Het is voor de patiënten vervelend, maar voor ons is het eigenlijk best leuk. Het is ons vak en daar zit onze passie in."