Mensen worden soms boos als Bob belt: 'Ze hebben geen trek in quarantaine'
Na een bestaan in de radiojournalistiek en als club-dj timmerde hij flink aan de weg met promotiefilmpjes voor muzikanten en voor organisaties als het Wereld Natuur Fonds. Zijn werk had hem onder andere naar IJsland en Indonesië gebracht en dichter bij huis zette hij zich aanvankelijk nog in voor lokale muziekbandjes. Maar toen de kroeg waar hij muziekclips met hen opnam op slot ging, droogde ook dat kanaal op.
Dat was het moment waarop de GGD in beeld kwam – viavia, zoals dat afgelopen jaar vaak ging. “Het eerste wat opviel was de diversiteit aan mensen die er werken, heel interessant.”
“Je bent voor tachtig procent een luisterend oor."
‘Dankbaar werk’ noemt hij zijn inzet bij het bron- en contactonderzoek. “Je bent voor tachtig procent een luisterend oor. De verhalen die je soms hoort zijn heel indringend, vooral als de persoon die je belt alleen woont en ouder is.” De overige twintig procent van zijn werk besteedt hij aan het geven van advies. “Je merkt als je mensen aan de telefoon hebt dat daar veel behoefte aan is.”
Hij begrijpt heel goed dat niet iedereen blij is als hij belt. “Sommigen zijn heel begripvol, maar je hebt zeker ook te maken met weerstand. Mensen worden soms boos, want de boodschap dat iemand positief getest is betekent quarantaine, ook voor de rest van het gezin.” Als daarna een volgend familielid besmet blijkt te zijn wordt zo’n quarantaine soms nog langer. “Dan ben je begripvol maar je probeert ook te wijzen op het belang van de regels en hoe nodig het is om je daaraan te houden.”
"Natuurlijk hebben we allemaal een geheimhoudingsplicht ondertekend.”
Dat hij in de journalistiek al leerde hoe je interviewt en doorvraagt komt nu goed van pas. “Je wil allereerst weten hoe het gaat met de persoon die besmet is. Daarna probeer je te achterhalen hoe en wanneer de klachten zijn ontstaan en met welke personen ze in die besmettelijke dagen contact hebben gehad.” In vervolgtelefoontjes op de vijfde en tiende dag staat vooral de vraag centraal: Is het gelukt om afstand te houden? “Er zit ook een strenge ethische kant aan het werk wat we doen en natuurlijk hebben we allemaal een geheimhoudingsplicht ondertekend.”
En toen kwam eind vorig jaar in alle drukte toch zijn filmcamera weer even tevoorschijn. “Ik mocht een Kerstfilmpje maken met zingende collega’s, mooie shots en vooral veel sfeer. De video is alleen intern te zien geweest, maar het was weer erg leuk om te doen.”