Het werk als bemonsteraar zou voor Jessica dus zomaar eens het begin van een carrièreswitch kunnen zijn. Tot maart vorig jaar verzorgde ze de dagelijkse lunch in de bedrijfskantine van een accountancykantoor. Maar dat viel stil toen het kantoor gesloten werd omdat vanwege corona iedereen zoveel mogelijk thuis moest werken.

“En toen kwam dit op mijn pad”, zegt ze, verwijzend naar de teststraat van de GGD. “Ik heb me nog wel even afgevraagd of ik het zou kunnen. Maar vanwege mijn werk in de catering ga ik gemakkelijk met mensen om. Dat helpt: je moet er gevoel voor hebben om mensen op hun gemak te stellen. Daar heb je in de teststraat niet veel tijd voor want ze zijn er maar heel kort.”

Ze had ook veel aan haar ervaring als pedicure, werk dat ze naast de catering deed. “Je moet goed uitleggen wat je doet, je komt heel dicht bij iemand in de buurt. Het is niet zomaar iets. Ik snap het wel als mensen een beetje zenuwachtig zijn voor zo’n test.”

De verantwoordelijkheid om iedere test correct af te nemen is groot. “Er zijn veel veiligheidsvoorschriften waar je je aan moet houden. Vooral in het begin sta je daar nadrukkelijk bij stil, totdat je het uit gewoonte doet.”

Ze herinnert zich de extreem lange rijen auto’s die in het begin van de crisis bij de teststraat ontstonden. “Dat je dacht: komt hier nog ooit een eind aan? Soms gingen er duizend auto’s doorheen. Het was een gekkenhuis, maar toch was er nooit chaos. En ook al was het druk, onderling hadden we het heel gezellig.”

Voorzichtig denkt ze intussen na over mogelijkheden om ook na de coronacrisis aan het werk te gaan in de zorg. “Daarvoor moet ik me omscholen en dat ben ik nu aan het uitzoeken.”