Al toen ze die avond binnenkwam voor de nachtdienst, had Sabine het gevoel dat er iets stond te gebeuren. “Ik wilde ook per se het protocol nog eens doornemen. Het voelde heel onwerkelijk allemaal. Ik had de beelden uit Italië gezien. Maar we dachten: we gaan ons voorbereiden, we weten wat we moeten doen.” Anderhalf uur later stond de eerste patiënt voor de deur.

Het was het begin van een spannende tijd. “Maar op dat moment besefte ik niet dat het een historisch moment was. Ik zat ook gewoon in mijn nachtdiensten.” Het werk gaat gewoon door. Ondertussen vertelt toenmalig minister Bruins op televisie dat de eerste corona-patiënt in Nederland was gevonden. “Ik weet nog dat ik naar de televisie zat te kijken. Ik vond het wel spannend. Ik dacht, wat gaat er nu gebeuren?”

Het bleek vooral heel hard werken in het ziekenhuis. “Het afgelopen jaar in het ziekenhuis is een heel heftig jaar geweest. We moesten veel uitvinden, veel uitzoeken nog.”

Sabine heeft ook op de ic meegewerkt. “Dat vond ik heel heftig om te zien. Al die mensen in buikligging. Je ziet alleen een plukje haar en een lichaam.” Geen contact met familie, alleen wat foto’s aan de muur. Het maakt diepe indruk op Sabine. “We waren aan het stoeien met de beademing, uitproberen wat het beste werkt voor de patiënt.” Daar zijn het afgelopen jaar wel stappen in gemaakt, vertelt ze. “Dat gaat nu wel beter, we weten beter wat we kunnen doen.”

Dat is voor Sabine ook een groot verschil tussen de eerste en de tweede golf. “Medisch gezien weten we meer. We weten beter hoe we mensen kunnen behandelen. We kunnen veel sneller testen. We weten nu vaak als mensen bij ons binnenkomen al of ze positief zijn.”

Op het ‘menselijke vlak’ is er ook een groot verschil tussen de eerste en de tweede golf. “Bij de eerste golf zagen we dat mensen veel meer accepteerden dat de situatie was hoe die was. Dat is nu minder. Dat merken we door agressie, we hebben beveiliging nodig. We voeren moeilijke gesprekken met familie, als we zeggen dat er maar één persoon bij de patiënt mag zijn.” Veel familieleden hebben moeite dat te accepteren."

En dan is er nog alle zorg die uitgesteld is. En die nog als een boemerang terug gaat komen. “Er zouden in 2020 bijvoorbeeld minder kankerpatiënten zijn geweest. Dat kan natuurlijk eigenlijk niet. Daar gaan we de komende tijd ook meer van zien.”

Voorlopig zijn we nog niet van corona verlost. Maar Sabine kijkt met hoop naar het komende jaar. “Ik hoop dat vaccineren ons echt gaat redden. En dat de politiek het voor elkaar krijgt dat we in een veel sneller tempo gaan vaccineren. Met honderdduizenden per week. En dat we dan snel een hoge vaccinatiegraad krijgen.” Want ook artsen kijken uit naar veel meer vrijheid.

Omroep Brabant blikt terug op één jaar corona in Brabant. Bekijk hieronder alle verhalen.