1. Schreeuw
Twee keer klonk er een enorme schreeuw in Rotterdam. Niet vanwege een zware blessure bij een speler, maar vanwege een doelpunt van Willem II. De ontlading was enorm groot aan Tilburgse kant. Eerst was het Ché Nunnely die het uitschreeuwde na de openingstreffer, niet veel later was het Mike Trésor die zichzelf duidelijk liet horen na het benutten van een strafschop. In een leeg stadion, zonder het juichen van de fans, komt het schreeuwen binnen. Logisch waren de erupties van de doelpuntenmakers ook, gezien de huidige situatie van Willem II en de resultaten van concurrenten eerder dit weekend. Schreeuwen van opluchting en vreugde, geschreeuw dat gehoord mag worden.

2. Winnen of verliezen
Willem II moest, kijkend naar de ranglijst, winnen. Maar naast de wil om te winnen was er ook angst om te verliezen. Die combinatie zorgde ervoor dat Willem II niet volle bak op de aanval speelde, maar ook niet de bus parkeerde en er alles aan deed om 0-0 het eindresultaat te laten zijn. Het zal vooraf niet de insteek zijn geweest aan Tilburgse kant, maar onbewust sluipt zoiets er in.

Omdat ook Sparta leek te twijfelen tussen heel graag willen winnen of vooral niet willen verliezen, was het lange tijd een saai en matig duel op het Kasteel. Dat 0-0 na het eerste fluitsignaal lang op het scorebord stond, was gezien het spelbeeld geen verrassing. Uiteindelijk bleef het niet bij 0-0 en zal er bij Willem II lang nadenken over hoe er gespeeld werd. In deze fase gaat het om de punten. En die werden gepakt.

3. Mike Trésor
Een belangrijke rol was er voor Mike Trésor. De jonge Belg was vorig seizoen een belangrijke kracht voor Willem II, maar heeft het dit seizoen heel erg moeilijk. De ene week op de bank, dan weer in de basis. Vaak zoekend naar zijn moment, bijna net zo vaak zonder succes. In Rotterdam was hij van grote waarde. Bij de 0-1 gaf hij de assist, een prima voorzet op Ché Nunnely.

Bij de tweede Willem II-treffer was zijn invloed nog groter. Hij gaf een prima voorzet op Vangelis Pavlidis. De Griek wilde uithalen, maar werd omver gelopen. Er volgde een strafschop en rood voor Sparta-invaller Jeffry Fortes. De aanvallend ingestelde middenvelder ging zelf achter de bal staan en faalde niet: 0-2. Eindelijk was er weer een glimp te zien van de Trésor die Willem II al zoveel moois gaf.

4. De schoen van Pavlidis
Uit het niets lag Vangelis Pavlidis op de grond, dicht bij het eigen strafschopgebied. De Willem II-fans die thuis de wedstrijd op tv kijken schrokken waarschijnlijk even. Een blessure bij de Griekse aanvaller zou zeer slecht uitkomen. Maar het was geen blessure, de schoen van Pavlidis was helemaal kapot.

Sparta wilde verder, scheidsrechter Kevin Blom wilde even wachten. "Je hebt ook nog iets als fair play. Het is niet eerlijk om ze vijf minuten met een man minder te laten spelen omdat ze daar een schoen moeten halen." Daar was in dit geval niet de dug-out, maar de kleedkamer aan de andere kant van het stadion. Met tape werd de schoen opgelapt, tot er een nieuw paar verscheen. Het was zo'n beetje het meest vermakelijke moment van deze 'degradatiekraker'.