Ruim tien jaar geleden kocht Rob al een stuk grond en een vakantiehuisje in Chili. "Mijn vrouw Sol komt daar vandaan en ik wilde toen al weg uit Nederland. Helaas gooide de bankencrisis en huizencrisis roet in het eten. De plannen belandden in de koelkast."

In 2020 zou het stel eindelijk naar Chili vertrekken maar kreeg corona de wereld in haar greep. "Het Chileense dorpje was tot voor kort voor iedereen afgesloten uit besmettingsangst. De vluchten lagen plat maar ook ons stuk grond was onbereikbaar geworden."

Rob was het wachten om uit Nederland te vertrekken helemaal beu. "Je moet hier zo veel. Ik voel me in een keurslijf geperst door verplichtingen als hypotheek, vaste baan en regeltjes. Het knelde enorm. Ik wilde niet dat deze coronacrisis opnieuw mijn vertrek zou uitstellen en dus zijn we eind januari verhuisd naar Spanje."

Een huis vinden, emigreren het afscheid nemen, het verliep allemaal vrij vlotjes. "Ik heb een boederij gekocht in Galicië, dat ligt pal boven Portugal. Het is 1800 kilometer van Breda.

"De rust, het uitzicht en het overzichtelijke simpele leven bevalt mij prima", zegt Rob, die meteen ook voor zijn vrouw Sol spreekt. Rob kan zich inmiddels aardig redden in het Spaans en voor Sol is het helemaal geen probleem omdat ze in Chili Spaans spreken.

"Mijn eerste buren wonen een kilometer verderop" begint Rob zijn dagelijkse dag te beschrijven. "Ik haal daar dagelijks verse melk. Zij zijn heel blij dat ze weer buren en weer wat aanspraak hebben. De bakker rijdt één keer per week voorbij. Dat kan vaker maar dat vind ik niet nodig. Verder klust Rob aan zijn boerderij om hem helemaal in orde te maken."

Rob is altijd service en onderhoudsmonteur geweest en erg handig. "Dat is het enige wat ik hier mis, een grote bouwmarkt. Hier moet ik kilometers rijden en hebben ze lang niet altijd de spullen op voorraad. Maar verder mis ik echt niks."

Rob denkt het financieel zeker dit jaar zonder inkomsten uit te zingen. "Wij zijn geen luxepaarden en ik heb mijn huis goed kunnen verkopen. Op den duur wil ik in de stal naast mijn huis een bed en breakfast maken, maar dat heeft geen haast. De buurvrouw zei al: mocht je om werk verlegen zitten, kom dan vooral langs. Handige handjes zijn overal welkom."

Rob maakt zich niet druk over de toekomst. Hij is vooral opgelucht dat hij het Nederlandse keurslijf van zich afgeschud heeft. "Ik voel me heel relaxed en ik twijfel er niet aan dat het allemaal goed blijft gaan. Ik ben vol vertrouwen."