Het is 28 oktober 2020 en PSV staat op het punt om koers te zetten richting Cyprus, waar het Europa League-duel met Omonia Nicosia een dag later op de het programma staat. Maar net voordat het vliegtuig wil opstijgen, worden Jordan Teze en Eran Zahavi uit het vliegtuig gehaald omdat ze door hun recente coronabesmetting Cyrpus niet in mogen en dus ook niet mogen spelen.

“Op dat moment dacht ik wel even bij mezelf: wat kan er nog meer mis gaan? Alles wat er mis kon gaan, ging ook daadwerkelijk mis in die beginperiode”, zegt Zahavi nu, bijna vijf maanden later.

Als spits leeft Zahavi (33) van goals en de laatste jaren reeg hij de doelpunten aaneen, maar zijn schamele drie goals voor de winterstop waren verre van overtuigend. “Dat is als spits niet fijn en het was niet altijd even makkelijk”, zegt Zahavi eerlijk.

“Misschien was dit wel een van de moeilijkste periodes in mijn loopbaan. Als je als spits niet scoort ga je denken: wat gaat er niet goed, wat kan ik anders doen? In mijn hoofd raast er altijd een soort storm. Ik geef mezelf altijd de schuld. Als ik geblesseerd raak ook. Waarom heb ik deze blessure? Heb ik niet als een professional geleefd? Geloof me: je wilt niet in mijn hoofd zitten, je wordt gek.”

Obsessief. Zo begin je te denken over de persoon Zahavi, die er werkelijk alles lijkt uit te willen halen wat er in zit. “Dat is ook zo. Ik heb een bepaalde bewijsdrang. Naar mezelf en naar anderen. Dat is eigenlijk al mijn hele loopbaan zo. De pers kan schrijven en zeggen wat ze willen, maar ze zullen nooit zoveel druk op mijn schouders leggen als dat ik zelf doe. Voetballen en presteren zijn obsessies voor mij. Ik wil altijd 100 procent geven en laten zien wat ik kan. Dat houdt me ook nu nog in goede conditie, daar ben ik van overtuigd.”

Hoewel Zahavi voor de winterstop niet bracht wat er van hem verwacht werd, was zijn start in Eindhoven ook niet makkelijk. Nadat hij laat instroomde in de voorbereiding en even later corona kreeg, raakte Zahavi tot overmaat van ramp eind november geblesseerd.

“Maar ik wil dat niet allemaal als excuus gebruiken voor de mindere prestaties. Mensen beoordelen me op wat ik op het veld doe, daar moet ik presteren. Hoe dan ook. Juist die blessure is achteraf gezien wel het beste wat me had kunnen overkomen. Je kunt pas echt presteren als het totale pakket gevuld is en je topfit bent. Die blessure zorgde er voor dat ik weer naar die 100 procent fitheid kon werken.”

En precies datgene gebeurde ook en na de winterstop overtuigde Zahavi de critici meer en meer. Zahavi was tijdens de topper met Ajax direct belangrijk met twee goals. En dat was een hele opluchting. “Ik ben er trots op dat ik tijdens de moeilijke momenten in het eerste half jaar niet mijn hoofd heb laten hangen, maar juist hard ben blijven werken en heb gekeken naar wat ik zoal kon verbeteren. En tot nu toe loopt het veel beter”, aldus Zahavi, die na de winterstop al twaalf maal trefzeker was.

Waar kompaan Donyell Malen in de voorhoede voor de winterstop de show stal, zijn de rollen nu omgedraaid. De buitenwereld kijkt veel naar de samenwerking tussen Zahavi en Malen. De discussie wordt vaak gevoerd of Zahavi en Malen simpelweg wel samen kunnen spelen.

En die discussie is Zahavi niet ontgaan. “Het is geen probleem. We zijn twee spitsen en we willen allebei scoren om vooral het team te helpen. Ik neem het niet persoonlijk op als Malen niet passt en dat is andersom ook niet. En het is ook echt niet zo dat we expres niet naar elkaar passen als de ander vrijstaat. Dat zou nergens op slaan. Ik heb al eerder gezegd dat ik hier niet ben om Malens positie over te nemen. Ik wil hem helpen om een betere speler te worden, en zo wordt het team dan ook nog eens beter.”

Zahavi staat na dit seizoen nog één jaar onder contract in Eindhoven en als het aan de spits zelf ligt, speelt hij komend seizoen ook nog in het Philips Stadion. Hij voelt zich op zijn plek bij PSV. “We hebben samen twee jaar afgesproken en dat is nog steeds het plan. Je weet nooit wat er in de voetballerij gaat gebeuren. Maar als PSV blij is en ik ben ook blij, dan zie ik niet in waarom ik me niet aan het plan zou houden.”