Robert de Jager is inmiddels 65 maar kreeg de AstraZeneca-prik toen hij nog net 64 jaar was. “Ik ben er een weekje beroerd van geweest, erger dan na de jaarlijkse griepprik die ik krijg dus deze vaccinatie is zeker zwaarder.” Maar geen moment was hij bang voor ernstige bijwerkingen. “Terwijl ik al jaren diabetespatiënt ben en trombosebenen heb.”

Het is een afweging die hij maakte en waarvan hij zou willen dat het ministerie van Volksgezondheid die ook zou maken. “Er zijn wereldwijd al miljoenen van dat vaccin gezet. Daar zijn misschien mensen aan dood gegaan en natuurlijk is dat heel erg, hoewel het niet eens vaststaat dat het aan dat middel lag. Maar je moet ook bedenken dat het vaccin waarschijnlijk veel meer coronasterfgevallen zal voorkomen."

“Intussen zit ik wel in onzekerheid of ik de tweede AstraZeneca-prik nog wel krijg. Die staat gepland voor begin mei, maar die moet niet veel later worden gegeven want dan werkt het niet meer." Hij had liever gezien dat de overheid het onderzoek naar de betrouwbaarheid van het vaccin stil had gehouden. “Natuurlijk moeten ze het opnieuw onderzoeken, maar ik weet nu niet waar ik aan toe ben.”

Zijn vrouw Evelien zou woensdag haar eerste AstraZeneca-spuit hebben gekregen. “Maar vanmorgen belde de huisarts dat het niet doorging. Ik moet in ieder geval twee weken wachten, maar ik twijfel of ik het nog wel wil.”

Haar vertrouwen in het vaccin van AstraZeneca is flink geslonken door alle berichtgeving erover. “Het is heel dubbel. We willen heel graag dat we weer kunnen knuffelen met de kleinkinderen. Maar als ik afzie van AstraZeneca moet ik nog langer wachten, misschien wel een half jaar.”

Toch overweegt ze om wat meer geduld te hebben zodat ze een injectie van het Nederlandse Janssen-vaccin kan krijgen. “Het is beter getest en wordt met meer enthousiasme aangeboden. Bovendien heb ik dan maar één prik nodig.”

Intussen ontvangt het echtpaar de twee kleinkinderen van acht en tien nog steeds alleen maar in de tuin. “Dan zetten we de schuifpui open zodat we toch met elkaar kunnen praten. En de snoepjes hangen we in een plastic zakje in de boom en dan pakken zij het er weer uit."

Safety first is de huisregel, zegt Evelien. Maar dan liefst wel met een eindpunt in zicht.