Ze was een kind, 16 jaar nog maar, toen ze haar eerste tatoeage liet zetten, door niemand minder dan haar eigen jongere broertje. "Hij had een droom en dat was een tatoeëerder worden. Ik had vertrouwen in hem en was nieuwsgierig naar wat voor moois hij kon maken."

Het werd een clown met een angstaanjagend uiterlijk. Geld voor professionele apparatuur had haar broertje, die destijds nog maar 15 was, niet dus maakte hij de tattoomachine zelf. "Hij gebruikte een pen en de snaar van een gitaar, plus een machientje dat hij uit een huishoudelijk apparaat had gesloopt. Het pakte goed uit. Ik ben nog steeds blij met het resultaat."

"Die eerste tattoo, het was exciting en smaakte naar meer. Inmiddels komt er drie tot vier keer per jaar een nieuwe bij. Een van m'n favoriete tattoo artists woont in Polen, dus daar ga ik regelmatig naartoe. Zo'n sessie duurt meestal vier dagen, van steeds zeven tot acht uur. En ook bij een tattoozaak in Eindhoven lig ik regelmatig op de bank."

"Deze kat komt uit de film Alice in Wonderland. De sprookjesachtige fantasie in de film sprak me aan. Ik heb deze tattoo nu zes jaar. Inmiddels ben ik een keer terug geweest om 'm bij te laten kleuren. Hij zit op m'n hand, en omdat je die vaak gebruikt, vervagen de kleuren na een tijdje."

"Pijn? Geen probleem, daar kan ik wel tegen. Toen ik besloot m'n nek te laten tatoeëren, was ik wel bang dat het zeer zou doen, maar dat viel reuze mee. De mot en de rozen zijn in één keer gezet. Tussendoor pauzeren om even bij te komen is niet nodig, ik ga liever in één keer door. Want als je tussentijds stopt, ga je de pijn juist voelen."

Drie horrorclowns sieren inmiddels haar lichaam, één op haar schouder en de andere twee op haar onderarmen. Een diepere betekenis hebben ze niet, Renata vindt ze gewoon leuk. "Ik heb een zwak voor griezelige beeltenissen. Horrorfilms, ik hou ervan, het kan me niet eng genoeg zijn."

"Momenteel volg ik een studie voor helpende zorg en welzijn. Als ik m'n diploma heb, wil ik graag in de zorg aan de slag. Hopelijk veroordelen mensen me niet om mijn tattoos, maar geven ze me een kans om te laten zien wat ik kan."

"Deze tattoo op mijn been is mijn favoriet, het is de meest recente. Ik zag het werk van de maker op zijn Instagramaccount en was op slag verliefd op zijn stijl. Uiteindelijk koos ik voor een Indiaanse vrouw, het doodshoofd van een gier en een leeuw. Het kostte twee volle dagen om 'm te zetten. Hier ben ik erg trots op."

Hoeveel tattoos ze inmiddels heeft? Renata heeft geen idee. "Ik tel ze niet, daar is geen beginnen aan. Ze lopen allemaal in elkaar over, als een geheel. Het zijn er veel en ik wil helemaal vol komen te staan." Inspiratie krijgt ze van mooie beelden op internet of tatoeages bij andere mensen. Vervolgens ga ik met dat idee naar een tatoeëerder, die er een eigen interpretatie van maakt."

In februari was de finale van de Tattoo Contest in Eindhoven, waarbij Renata het opnam tegen twaalf andere vrouwen en één man. Door de coronacrisis was er geen spetterende finale op de catwalk, maar kon het publiek via social media en sms stemmen op de deelnemers. Zelf dacht Renata dat ze geen kans maakte om te winnen. "Ik geloof niet zo in mezelf", zegt ze bescheiden. Maar ze won, en de jury was overdonderd door de versieringen op haar lichaam. "Ze vroegen me zelfs bij wie ik ze had laten zetten en wilden het adres hebben."

Dotwork, mandala-style, realistische tattoos, Renata vindt meerdere stijlen mooi. Wel zijn ze allemaal dark, angstaanjagend spooky. "Een van m'n armen heeft gekleurde tatoeages, maar daarna besloot ik alleen nog maar voor zwart- en grijstinten te gaan."

"Klaar met de naald ben ik nog niet, er is nog steeds ruimte, haha! Alleen mijn gezicht, dat is de enige plek waar ik nooit inkt zal laten zetten."