De wereld van Rob stortte maart vorig jaar in. De aankondiging van premier Rutte dat ‘alles op slot’ ging, kwam hard binnen bij de man die in zijn woonplaats een bedrijf runt. Vijf man personeel kwam ineens zonder werk te zitten.

Rob (49), getrouwd en vader van drie kinderen, was de wanhoop nabij. Als ondernemer in de evenementen- en amusementsbranche was hij altijd druk in de weer en nu moest hij noodgedwongen thuis zitten. “Onze sector werd hard geraakt. Er was geen perspectief. Een jaar geleden was er nog geen sprake van vaccins of een andere oplossing. Ik raakte door dit nieuws in een depressie. Het was uitzichtloos. Zo zag ik dat toen. Een bedrijf dat al 52 jaar bestaat, kon er zo aan gaan.”

”Ik heb een tegemoetkoming voor het personeel aangevraagd, ging naar huis en ben daar gaan drinken om het te verdoven. Om ermee om te kunnen gaan. Dat liep vrij snel uit de hand.” Rob zegt dat hij al langer balanceerde op de rand van zware drinker. “Ik was daarvoor wel een stevige innemer, maar ik gleed steeds verder af.”

Dit beeld komt bekend voor bij behandelaar Fedor van Helden van de verslavingskliniek. Hij ziet dat verslavingen in de coronatijd veel eerder uit de hand lopen.

“Mensen die al een verslaving hebben ontwikkeld, zoals dagelijks alcohol drinken of een pilletje innemen, raken door de coronacrisis de controle kwijt. Belangrijke structuren verdwijnen, zoals werk dat wegvalt. Mensen komen thuis te zitten en gaan zich vervelen. Ook als mensen thuis werken, is de sociale controle minder. De grip op het gebruik valt weg en dan belanden ze in een zwart gat.”

Rob weet daar alles van. “Het was zwart. Alles waar ik 28 jaar voor gewerkt had, zag ik letterlijk in de plomp verdwijnen. Je staat zo machteloos. Ik zat op vijf flessen wijn per dag. Dat begon al vrij vroeg op de dag. Je moet op een gegeven moment drinken om nog een klein beetje te functioneren. Ik at niet meer. Waar drank zit, kan geen eten zitten. Ik viel af en zag er slecht uit. De huisarts schrok ervan.”

“In de vroegte zat ik nog steeds met een fles wijn open en ik dacht dat ik er iets aan moest doen. Ik heb drie kwartier met de duim boven de belknop gehangen. Als ik zou bellen, wist ik dat er geen weg terug was. Ik heb gebeld en ben het traject ingegaan.”

Hij moest afkicken, in detox, en dat ging maar net goed. “Je wordt dan medisch in de gaten gehouden. Ik kreeg een toeval en lag schuimbekkend op het gras. Het was heftig."

Vijf weken zat hij in de verslavingskliniek in de Oirschotse bossen. “Ik kwam hier meer ondernemers tegen die hetzelfde was overkomen.” Daarna was het voorbij.

Tien maanden leeft hij nu zonder alcohol. “Het probleem is er nog steeds, want we zitten nu in de derde lockdown. Mijn bedrijf ligt al meer dan een jaar stil, maar ik ga er nu anders mee om. Het is geweldig. Mijn vrouw zegt dat ze weer de man heeft op wie ze verliefd werd.”

Rob is niet zijn echte naam. Die is wel bekend bij de redactie.