We spreken Nandi in de schouwburg in haar thuisstad, op het toneel in de grote zaal. Gretig loopt ze het toneel op. “Dít, dit wil je”, roept ze uit, als ze voor alle rode stoelen staat. “En dan vol met mensen."

Want ze mist het. Ze popelt om te beginnen: “Ja kom nou. We zitten al meer dan een jaar te wachten.” Met haar voeten maakt ze het gebaar van een paard dat in galop wil. “Dit is toch het mooiste wat er is? Iets op de bank kijken kan altijd. Maar in een theater zitten en dat er dan live en alleen op dat moment wat gebeurt en dat jij daar echt bij bent, dat is uniek.”

Het is de gedrevenheid die Nandi kenmerkt en nu al zes weken op rij indruk maakt op ruim een miljoen tv-kijkers. De favorietenrol die ze kreeg door de lovende jurycommentaren en doordat het publiek haar iedere keer een ronde verder stemde, ze vindt het fijn maar ook wel ongemakkelijk: “Ik voel wel dat er een verwachting is en daar wil ik aan voldoen. Iedere liveshow wil ik weer iets meer van mezelf laten zien.”

Vanaf het toneel van de Tilburgse schouwburg is het maar een steenworp afstand naar de plek waar ze het vak leerde: de musicalopleiding van Fontys. Natuurlijk, talent had ze. Ze kreeg het mee via haar moeder die één van de grondleggers was van de Musicalfactory. Maar het was Harry Ruijl die haar een gedegen zangopleiding gaf. En Edward Hoepelman, voor Nandi de grootste in het vak, heeft haar gepolijst.

Ze lijkt wellicht een zondagskind, maar haar vrienden weten beter. Acht jaar geleden had ze leukemie en kroop ze door het oog van de naald. Toen ze afgelopen zondag ‘This is my life’ zong, verwees jurylid Carline Brouwer er naar: “Je voelt dat je een rijk innerlijk leven hebt, dat je veel hebt meegemaakt. Dat raakt mij”, zei ze.

Het is een verhaal dat ze bewust niet heeft verteld in de tv-shows: “Ik probeer van dat thema af te blijven. Iedereen heeft zijn emotionele bagage. Ik ben er altijd een beetje allergisch voor als er een heel verhaal wordt opgehangen aan het feit dat je ziek was. Ja, je neemt het mee, dat kun je niet ontkennen. Maar het gaat over wat ik nu aan het doen ben.”

En nu strijdt ze om de rol van Maria. Ze wil het zó graag: “Dit is de mooiste vrouwenrol in mijn leeftijdscategorie. Je maakt zo’n grote ontwikkeling door. Ze begint als levenslustige non die niet helemaal past in het klooster. Met knikkende knieën gaat ze naar een groot gezin met zeven kinderen, ontdekt daar de liefde en wordt daar schijtbang van. Dat zij de nieuwe moeder wordt voor die kinderen en de liefde van de kapitein is zo’n enorme boog die je als karakter mag maken. Die rollen zijn echt op één hand te tellen.”