Lisette werkt al ruim tien jaar als escort. De Bredase noemde zich eerst Lisa maar dat begon haar steeds meer tegen te staan. Ze heeft er onlangs afscheid van genomen. Haar openheid heeft ervoor gezorgd dat ze de afgelopen jaren een behoorlijk diverse klantenkring heeft opgebouwd. “Mensen met of zonder seksuele ervaring, mannen, vrouwen, stelletjes en non binair. Ze weten dat ze bij mij echt persoonlijke aandacht krijgen.”

Dat geldt ook voor haar klanten met een beperking. “Het is vaak lastig vast te pinnen waar het vermaak ophoudt en de zorg begint. Intimiteit, zowel geestelijk als lichamelijk, is van waanzinnig belang voor het levensgeluk.” Liever ziet ze daarom, dat dit aspect van haar werk als een medisch contactberoep wordt gezien.

“Ik heb het idee dat het minder in de taboesfeer ligt dan regulier sekswerk. Als ik mensen vertel dat ik ook date met mensen in een rolstoel, slaat de bewondering toe. Dat het nobel is om dat met hen te willen doen. Dat is natuurlijk gek. Het werk is in niet anders, behalve dat de standjes soms wat ingewikkelder zijn en je soms zorgtaken moet verrichten.”

Hoe langer de lockdown duurt, hoe meer verzoeken ze krijgt of ze toch echt niet kan. Maar tóch een afspraakje maken doet ze niet. "Die groeiende behoefte aan intimiteit snap ik wel. Stress en een onvoorspelbare situatie zonder geborgenheid en fysiek contact kan heel zwaar zijn. Seks is ook een uitlaatklep.”

Volgens Lisette zijn er ook collega’s die noodgedwongen wél illegaal afspraakjes maken. "Veel sekswerkers hebben geen spaarpotje en geen toegang tot overheidssteun." Ze kunnen voor steun wel terecht bij de Brabantse klankbordgroep Seksworks, een groep die bestaat uit (ex-)sekswerkers.

Doorwerken brengt weliswaar risico's met zich mee, maar aan de andere kant kunnen eenzame mensen bij hen terecht. "Dat vind ik ergens ook wel weer een fijn idee.” Ook een aantal van haar klanten van haar zijn inmiddels uitgeweken naar sekswerkers die wel doorwerken: “Niet omdat ze lak aan de regels hebben, maar omdat ze vaak geen andere mogelijkheid zien.”

De Bredase vindt dat ze prima zou kunnen werken volgende de geldende coronaprotocollen. “Er wordt nu nog te veel gekeken naar de vooroordelen van het sekswerk. Nu is de manier van het contact met een klant natuurlijk anders dan bij een kapper, maar over het algemeen zien sekswerkers ook minder klanten. Daardoor zou het aantal besmettingen ook lager kunnen liggen.”

Voorlopig redt Lisette het financieel nog, al moet het niet te lang meer gaan duren: “In de eerste lockdown heb ik mijn huur opgezegd. Ik sta nu ingeschreven bij mijn ouders en soms verblijf ik bij mijn partner en beste vriend. Niet werken geeft mij nu ook ruimte voor het maken van workshops en een podcast. Daarnaast heb ik mij ontwikkeld als intiem counselor en begeleid ik mensen in het verbeteren van hun seksuele beleving.

Toch zou ze het liefst zo snel mogelijk weer aan de slag willen als escort: “Het wordt steeds spannender voor mij of dit nog kan redden met mijn spaargeld. Bovendien voel ik me steeds vaker nutteloos. Mijn werk geeft me voldoening én nut."