Jonker Fris was zeker in de jaren zestig en zeventig het bekendste conservenmerk van Nederland. "Snel na de sluiting in 2008 is het verval van de productiehallen en de fabriek begonnen”, vertelt Kegge.

Ze herinnert zich Henk van Bladel die daar meer dan 40 jaar had gewerkt. "Hij vond het verschrikkelijk. Tijdens een interview vertelde hij, dat hij emotioneel werd als hij zag hoe zijn fabriek verloederde. 'Het is allemaal gedaan', zei hij dan.”

Als echte Heusdense heeft Kegge geen moeite meer met de sloop. “Dan kunnen ze daar met een schone lei beginnen”, vertelt ze. Belangrijk is wel dat de schoorsteen moet blijven.

Bart Beaard van de heemkundekring Onsenoort is het met haar eens: “De 40 meter hoge schoorsteen is in 1946 gebouwd. Het is een gemetselde schoorsteen die zonder de fundering bijna 300 ton weegt. Hoewel het geen rijksmonument is, is deze blikvanger heel belangrijk. Laten we hopen dat dit industrieel erfgoed behouden kan blijven.”

Anekdotes over Jonker Fris zijn er genoeg. Een veelgehoorde is het verhaal dat er nogal wat muizen in de fabriek en in de blikken terechtkwamen. Bij de oogst van het land werden namelijk de muizen ook mee geoogst.

Aan waterzuivering werd in de jaren zestig ook niet veel gedaan. "Ik weet nog als we gingen zwemmen in de Maas", vertelt Kegge. "Dat je dan kon zien wat voor groente of fruit er op die dag werd verwerkt in de fabriek. Je zwom soms letterlijk tussen de krootjes."

Kegge deed destijds veel onderzoek voor haar boek. Ze had genoeg bronnen, maar misschien wel de belangrijkste bron ontbrak. “Het archief van Jonker Fris was nergens meer te vinden. Het moet er geweest zijn, maar er is niets meer van over en niemand weet waar het gebleven is. Gelukkig ben ik toen veel geholpen door inwoners uit Heusden en mijn vader deed op veilingen inkopen voor Jonker Fris."

Op de vraag wat er nog van Jonker Fris over is, komt een kordaat antwoord. “Niets, alleen nog maar herinneringen.”