Niet dat het storm liep met de afspraakshoppers. “Ik had de afgelopen weken 36 klanten per week. Daar kan de schoorsteen niet van roken." Meijboom vond het winkelen op afspraak in het begin helemaal niks. Hij miste de toevallige klant die voorbijkwam en even binnenliep. Maar het afsprakensysteem bleek tot zijn verrassing ook voordelen te hebben. “Het geeft rust en regelmaat en je kunt de klanten over de dag verspreiden. Je zit nu niet de hele dag te wachten op een klant die niet komt."

Ron Meijboom is geen doorsnee-winkelier Hij heeft al 37 jaar speelgoedspeciaalzaak Het Zingende Nijlpaard in de Tilburgse binnenstad. Ooit begonnen als winkel in door hem zelfgemaakt houten speelgoed. Later ging hij ook speelgoed verkopen dat niet van hout was en niet zelf gemaakt. “Maar iets met batterijen kwam er hier jarenlang niet in."

Het was op het hoogtepunt een goedlopende winkel met een man of vier, vijf personeel. Maar zijn type winkel heeft zijn langste tijd gehad, weet Ron. De winkel is de laatste tijd al wat kleiner geworden. “Ik kan de strijd tegen Amazon, Ali Baba en Bol.com niet winnen. Dat is wrang om te constateren, maar het is de realiteit."

Voor de coronacrisis had hij nog iedere dag zo’n tien klanten. “Het waren vaak mensen die een hekel hebben aan internet en die gewoon in de winkel willen kopen. Die mensen kwamen ook speciaal naar mij omdat ze wilden dat een winkel als deze blijft bestaan. Laatst kwamen er nog een ouder paar en die gingen met 300 euro aan spullen weg. Voor alle kleinkinderen iets. Ze wilden mij echt steunen." Het Zingende Nijlpaard heeft geen webshop en dat is bewust “Ik wil mensen zelf kunnen adviseren. Ik wil de verwondering zien van kinderen die hier in de winkel staan.”

De speelgoedwinkelier is wel bang dat, als hij straks weer gewoon open mag, hij een deel van zijn vaste klanten door de lockdown is kwijtgeraakt. “Die moesten nu toch naar het internet en misschien is ze dat wel goed bevallen.”

Echt zorgen maakt hij er zich niet over. Ron is 65 en krijgt aan het eind van het jaar AOW. Er rust geen hypotheek meer op zijn winkel. Hij realiseert zich dat hij wat dat betreft in een heel wat gunstiger posities zit dan veel van zijn collega’s. “Als je tien man in dienst hebt ligt dat anders. Ik heb geen personeel meer. Ik doe het zelf.”

Na de zomer begint hij met een opheffingsuitverkoop. Daarna gaat hij verbouwen. Een groot deel van de winkel wordt weer wat het ooit was, een woonhuis. Maar Ron houdt nog een klein winkeltje open, gewoon omdat hij het zo leuk vindt. “En dan ga ik een dag of drie in de week open. En wie weet wordt het dan weer net als nu, winkelen op afspraak. Maar dan is het mijn eigen keuze.”