Ooit liep David de Kennedymars, een tocht van 80 kilometer die in 20 uur afgelegd moet worden. En ook liep hij de laatste 300 kilometer van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Maar dit is andere koek. Na ongeveer 3,5 maand wandelen hoopt hij op zijn bestemming aan te komen.

Tijdens de tocht naar het bedevaartsoord Santiago de Compostella werd het zaadje voor deze monstertocht gepland. “Ik vond die hele ervaring zo bijzonder. Het bezinnende, de mensen die je tegenkomt. Iedereen is daar bereid om zijn levensverhaal te delen.”

David zal de monstertocht in zijn eentje afleggen. Tijd genoeg dus voor bezinning. “Ik voel me nu heel vrij, maar ik wil mezelf nog vrijer voelen. De afstand van deze tocht kan je nog meer laten zien of je bepaalde dingen doet uit gewoonte of vanuit jezelf. We gaan met z’n allen maar door en daar doe ik ook aan mee.”

Alleen loopt hij dus, en het gevaar van eenzaamheid op de loer. “Het klinkt misschien gek, maar om die reden neem ik een klein spiegeltje mee. Ik mediteer vaak voor een spiegel en ik zeg bepaalde dingen tegen mezelf om me te motiveren. Dat helpt echt en het is sowieso een dikke tip tegen eenzaamheid.”

David neemt voor ongeveer zestien kilo aan bepakking mee. In zijn backpack zitten de volgende spullen:

• Licht tentje
• Slaapzak
• Matje
• Kussen
• Mondharmonica
• 4,5 liter aan water
• Eten
• Kleine pannetjes
• Handige dingen als een zakmes en ducttape
• Camera en statief
• Voor een week aan kleren

De coronasituatie maakt het allemaal nog wat ingewikkelder. Voor België is inmiddels geen verklaring meer nodig, maar in Frankrijk wel. “Vooral de grens tussen Frankrijk en Spanje wordt spannend. Daar passeer ik rond 1 juli. Het is onzeker hoe de komende zomer er uit gaat zien, maar daar laat ik me niet door tegenhouden.” David zal overigens vooral wildkamperen en hij komt nauwelijks in stedelijke gebieden.

Bij de wandeltocht hoort ook een crowdfundingsactie. De reis is voor David écht af als hij op zijn eigen piano kan spelen op Kaap Finisterre. Om dat voor elkaar te krijgen, zamelt David geld in voor het transport, de brandstofkosten en iemand die de videoclip maakt die David in Spanje wil opnemen.

“De wandeltocht staat voor losmaken. Muziek maken op Kaap Finisterre staat voor een nieuwe manier van terugkomen in de wereld. Het is een soort ritueel”, legt David uit. “Dus hoe mooi zou het zijn om aan het eind van de route mijn eigen piano te hebben?” Zijn vrienden hebben al toegezegd dat ze de piano willen brengen.

Zaterdag 1 mei begint David aan zijn helse tocht. Zijn vader, dominee van beroep, vindt het idee van een pelgrimstocht ‘helemaal te gek’. En hoewel zijn moeder het niet laat merken, weet David dat zij het wel spannend vindt. Voor onderweg heeft ze toch maar een gele muts voor hem gekocht. “Voor als het koud is, en ze wil toch dat ik goed zichtbaar ben langs de weg. Het blijft toch je moeder hè?”