Davor besloot in februari een ritje te maken op zijn motor. Zijn vrouw Anita zou bijna bevallen van hun eerste kindje, dus hij wilde er nog even een keer tussenuit. Maar wat een lekker ritje moest worden, eindigde in een drama. Davor verloor de macht over zijn motor en belandde met een flinke klap tegen een lantaarnpaal en vervolgens op de grond, waarbij hij op zijn arm terechtkwam.

Hij verloor hierbij zoveel bloed dat zijn onderarm geamputeerd moest worden. Tijdens deze operatie ging het opnieuw mis en kreeg hij een hartstilstand. Hij moest 26 minuten lang worden gereanimeerd.

Davor overleefde de operatie en kwam op de intensive care aan de beademing te liggen. De volgende ochtend was hij weer bij bewustzijn en bleek dat hij ook geen hersenschade had opgelopen. In de dagen daarna kwam hij op de trauma-afdeling terecht, waar hij moest herstellen. Maar ondertussen kwam de bevalling van zijn vrouw Anita steeds dichterbij.

Ook het personeel op de trauma-afdeling was hier constant mee bezig. "Als je begon met werken was je eerste vraag: hoe gaat het met Anita, hoe ver is ze?", zo vertelt verpleegkundige Veerle Rutters in een blog op de website van het ETZ. Ze vonden dat ze er alles aan moesten doen om ervoor te zorgen dat Davor en Anita de bevalling samen mee konden maken. "We hadden het zo geregeld dat we Davor op het juiste moment naar de verloskamers konden racen."

Uiteindelijk werd Davor 's nachts gebeld met de mededeling dat de weeën van Anita waren begonnen. Zijn huidtransplantatieoperatie vervroegd, zodat hij nog op tijd zou zijn voor de bevalling. Na de operatie stond het ETZ-personeel klaar om Davor naar de verloskamer de rijden. Daar kon hij vanaf zijn eigen ziekenhuisbed bij de bevalling van zijn vrouw zijn.

Uiteindelijk komt zoontje Lukas ter wereld. Zijn tweede naam is Fabijan, vernoemd naar een van de chirurgen die Davor heeft geopereerd.

Veerle vertelt hoe bijzonder ze dit vond: "Dit maak je niet vaak mee. Het was zo’n mooi moment, iedereen leefde hier naartoe. We waren zo blij dat het gelukt was. Zo zie je wat je kan bereiken door samen te werken. Als je goed communiceert, is er veel meer mogelijk dan je denkt."

Het stel laat weten het zorgpersoneel ontzettend dankbaar te zijn. "Mijn bewondering is groot. Ook de onderlinge samenwerking vind ik bijzonder. Ik had bijvoorbeeld nooit voor mogelijk gehouden dat Davor bij mijn bevalling zou kunnen zijn. Daarna werd hij ook nog elke dag naar mijn kamer gebracht zodat we tijd als gezin konden doorbrengen. Ik heb hier zoveel positieve energie uit gehaald."

Achteraf voelt Davor zich nog wel eens schuldig over zijn motorritje. "Ik kan mijn zoon niet met twee handen vasthouden, dat is erg confronterend. Maar ik leef nog. De arts had ook na achttien minuten reanimeren kunnen stoppen, maar hij heeft doorgezet. Dat vind ik heel bijzonder", zegt Davor.

Inmiddels is het gezin weer samen thuis. "Ik ben trots op Davor, hij is een vechter en samen genieten we ontzettend van Lukas."