Van kleins af aan wist ze al dat ze 'iets miste'. Wat, dat was de grote vraag. Ze kwam op haar 13e uit de kast. Dat ze op jongens viel. Haar moeder was totaal niet verbaasd. "Ze wist het al lang, zei ze. Al vanaf mijn tweede", lacht Kim.

Haar moeder zou haar steun en toeverlaat worden. Haar rots in de branding. Iemand die het steevast voor haar op zou nemen in de familie die haar liever negeerde of botweg niet accepteerde.

Want met het 'uit de kast komen' was de strijd voor Kim nog niet gedaan. "De onrust, boosheid en verdriet bleven. Een worsteling was het, met als uitkomst dat ik op mijn achttiende wist dat ik liever een meisje wilde zijn. Geen Wim meer, maar Kim." Ook hier is het weer haar moeder die haar onvoorwaardelijk steunt. In tegenstelling tot de rest van de familie.

"Er bestaan twee soorten genderdisforie", legt Kim uit. "Lichamelijk, dan haat je je lichaam als je in de spiegel kijkt, en psychisch. Die laatste vorm heb ik. Ik stoor mij niet aan mijn geslachtsdeel. Ook mét voel ik mij een vrouw." Voorlopig moet ze er dan ook niet aan denken om haar 'aanhangsel' te laten aanpassen.

Het is de familie die ook dat maar vreemd vindt. "Mijn tante zegt gewoon: 'Zolang jij geen vagina hebt blijf ik je Wim noemen hoor'. Zo hard. Maar daar heb ik nooit voor gebogen hoor."

Twee jaar geleden begon ze dan ook echt aan haar transitie. Pittige gesprekken met een psycholoog en uiteindelijk de hormoontherapie waar ze zo naar verlangde. "Die transitie heb ik een beetje onderschat. Het is zo heftig, die gesprekken over jezelf. Maar ik zou het zo weer overdoen."

Sinds eind mei 2020 is ze 'af', zoals ze het zelf noemt. En gelukkig. Ze blogt over haar leven op Instagram. Haar moeder heeft dat alles niet meer kunnen meemaken. Ze overleed vorig jaar. "Je kan heel gelukkig zijn met jezelf, maar de maatschappij blijft gewoon kut. Ik heb het geluk dat ik op straat (nog) nooit ben uitgescholden, maar ik heb dan ook zo'n fijne 'Bossche bek'', dus mij heb je niet zo snel.

Maar van absolute vrijheid voor iedereen is helaas nog geen sprake. Toch geniet ze met volle teugen van haar 'vrije' leven. "Het is een hele zoektocht geweest, maar nu kan ik eindelijk zijn wie ik ben, en dát is vrijheid. Nu nog kunnen gaan en staan waar je wil. En acceptatie, al krijg je mij er niet zo snel onder."

Het verhaal van Kim is het derde deel van een vijfdelige serie over het thema vrijheid.