“Natuurlijk voelt het als falen. We moesten stoppen terwijl onze stukken overal enthousiast ontvangen werden. Maar je beseft dat het niet gelukt is. Een tijd lang was ik er heel slecht aan toe. Het theater heb ik lang gemeden, ik kon geen voorstelling meer zien.”

Hetpaarddatvliegt ging in 2017 onderuit in de kaalslag waarmee de cultuur in Nederland te maken kreeg. “Je weet dat je onder de loep ligt in een klimaat waar de verharding toeneemt en cultuur het stempel krijgt van ‘linkse hobby’. En dan waren wij ook nog eens een klein gezelschap op grote afstand van Amsterdam waar het vooral gebeurde.”

Omdat ook grote en veel bekendere toneelgezelschappen het zwaar kregen zochten zij steeds vaker hun toevlucht in producties voor de kleine zalen van de theaters. Daarmee ontstond concurrentie voor Hetpaarddatvliegt, dat altijd al gemikt had op voorstellingen voor de kleine podia.

In de strijd om de verdeling van de subsidiepot vanuit de landelijke overheid moest het Eindhovense gezelschap het uiteindelijk afleggen. Dat was een domper, maar toen die negatieve subsidiebeoordeling een-op-een werd overgenomen door de provinciale beleidsmakers in Brabant ging het licht uit. “Wij waren op landelijk niveau een kleine speler, maar juist in de provincie kwamen we tot ons recht. Dat was het gebied waarin we vooral actief waren.”

Tegen die tijd zat Loek al met een forse burn-out thuis. “We hadden zo hard moeten vechten voor ons bestaan, het was op. Ik was klaar met vechten. Natuurlijk is het goed dat je je moet verantwoorden als je met subsidie werkt. Het is geld van de gemeenschap. Maar de energie die we daarin moesten steken, het was niet meer in verhouding.”

Nu de boosheid is opgelost kan ze ook weer met trots terugkijken. “We hebben het supergoed gedaan!” En is er ook de opluchting dat het gevecht om het voortbestaan over is. Bovendien vond ze in haar nieuwe werkkring iets terug van wat haar bij Hetpaarddatvliegt zo sterk had aangetrokken: het maakproces. “Dat je met niets begint en in de samenwerking gaat bouwen, dat is superleuk.”

Toen ze in september 2020 op verzoek van de GGD Brabant Zuid-Oost het bron- en contactonderzoek bij de coronabestrijding ging leiden kwam juist die werkervaring goed van pas. “We hebben het bijna vanuit het niets samen opgebouwd.” Inmiddels staat er een team van tachtig medewerkers die zeven dagen per week aan het werk zijn. “Ze staan naast me, niet onder me”, benadrukt Loek met klem.

Heel voorzichtig komt ook haar acteursbestaan weer tevoorschijn. “Ik werk nu mee aan een instructiefilmpje voor de nieuwe priklocatie in Helmond.” En zodra het kan gaat ze ook weer verder als regisseur in het amateurtoneel. Dus rest de vraag: is er een kans dat ze ooit weer terugkeert naar een leven in de cultuur? “ Laat ik het zo zeggen: het is niet helemaal uitgesloten.”

Deze mensen gooiden door corona óók hun werkzame leven om. Lees hier hun verhalen: