Getergd vervolgt hij: "Er wordt gewoon alles aan gedaan om ons buiten spel te zetten, ik ben er goed ziek van."

Kemme is één van de drijvende krachten achter Ontmoetingsplek De Slagen (ODS) in Den Bosch. Wekelijks komen daar ruim vijftig ouderen bij elkaar, voor een gratis kopje koffie, een praatje, computerles of samen handwerken. "Wij zijn er voor de verbinding tussen mensen en tegen de eenzaamheid onder de ouderen."

"De ellende begon toen we weg moesten uit onze oude locatie", vertelt Kemme. Die oude plek was een ruimte van woningcorporatie Zayaz, die weer verhuurd zou worden als seniorenwoning. Kemme en de vijftig ouderen moesten daarom uitwijken naar een nieuwe plek aan de Eekbrouwersweg.

Toen Kemme in januari de sleutel van dat nieuwe onderkomen kreeg, ging hij met de mensen van ODS meteen aan de slag. Niet veel later verhuisden ze hun oude meubilair naar de nieuwe ruimte. Maar toen volgde, volgens Kemme, een hoop tegenwerking: "Het lijkt het wel of ze mij monddood willen maken. Ik denk dat ik een te grote mond heb."

De nieuwe locatie is Buurtkamer het Eekbrouwertje. Wim Markerink is voorzitter van een nieuw opgerichte stichting, die de gang van zaken in die gezamenlijke ruimte moet coördineren. De snelle verhuizing van Kemme en zijn club met alle spullen, was volgens hem niet volgens afspraak: "We zouden eerst gezamenlijk kijken hoe we het zouden inrichten en wie er allemaal gebruik zou gaan maken van de ruimte. Dus de spullen van ODS moesten weg. Toen ze weigerden om de sleutel in te leveren, is het slot vervangen", aldus Markerink.

Hij geeft aan veel respect te hebben voor Kemme en alles wat hij doet. "Ik hoop dat we er samen toch nog uitkomen." Het slot mag dan zijn vervangen, definitief zit de deur wat Markerink betreft niet dicht. "Natuurlijk is het ook de bedoeling dat de ouderen voldoende tijd en ruimte krijgen om in de Buurtkamer bij elkaar te komen, dat is de afspraak, maar dat moet dan wel in overleg. Er moet ook ruimte zijn voor jongeren en andere bewoners."

En Kemme op zijn beurt: "We hebben al onze spullen moeten verkopen en weggeven, het voelt of we worden weggetreiterd." Hij gluurt door de ruiten van het nieuwe pand naar binnen en verzucht: "Het is net een ongezellige kantine zoals het er nu uitziet."

Op de vraag hoe het nu verder moet, klinkt vastberaden: "We gaan sowieso door, want we kunnen de vijftig leden niet in de kou laten staan."