Vol enthousiasme pakt de vloerengoeroe een potje met versnipperd plastic. “Dit lag ooit allemaal in de zee”, weet Marton Panis. “En dit waren ooit afgedankte barbiepoppen.” Volgens de 59-jarige ondernemer zijn de mogelijkheden met het afval oneindig. “En er ligt genoeg in het water: ruim 1 miljoen vierkante kilometer wereldwijd.”

Al 34 jaar zit de fanatiekeling in de vloeren-business. Vier jaar geleden viel het kwartje voor de nieuwe producten. “Ik kreeg van iemand dit stukje samengeperst afval. En zo is het allemaal begonnen”, zegt hij glunderend, met het bewuste stukje plastic in zijn hand. “Ik heb het natuurlijk bewaard!”

“We krijgen als volwassene een visitekaartje per week aan microplastics binnen”, vertelt Panis om de noodzaak van het probleem duidelijk te maken. "In zee ligt 17.000 keer het gewicht van de Eiffeltoren aan plastic." Ongekend snel vliegen de plastic-weetjes je om de oren in Rijen. "Jaarlijks wordt er 53 kilo plastic per persoon geproduceerd."

De ondernemer weet ook wel dat hij met z’n bedrijf Plastic Soup Floors (PSF) in Rijen niet de hele oceaan gaat redden. Hij hoopt vooral een trend te zetten. “Als meer mensen iets van gerecycled afvalplastic willen kopen, dan wordt het ook voor grote bedrijven interessant. Dan zal er meer geld uitgegeven worden om het uit het water te halen. Dat is de enige oplossing.”

“Veel afval wordt al opgeruimd, nu moeten we er nog iets moois mee doen.” Bovendien wil hij zoveel mogelijk opgehaald afvalplastic uit de verbrandingsoven redden. “In iedere vierkante meter vloertegel zit 9,8 kilo afvalplastic opgeslagen. Dat gaat normaal allemaal als CO2 de lucht in.”

Wie denkt dat het samenpersen van plastic afval tot vloeren een eitje is, heeft het mis. Ruim anderhalf jaar was het bedrijf alleen al bezig om speciale lijm te creëren. “We hebben al interesse uit Dubai en ook hebben we contact met Bali waar ze de stranden aan het schoonmaken zijn.”

En dus liggen er ook kapers op de kust. “We kregen een mailtje dat iemand voor een schoolopdracht tien voorbeeldjes nodig had. De school bleek wel de bestaan, maar de student niet.” Wat bleek: de concurrentie wilde afkijken.

Ondertussen droomt Panis al van meer mooie producten: complete muren, boekenkasten, alles is te maken. “Wij zijn de eerste generatie die het afvalprobleem doorheeft en ook de laatste die het kan oplossen.”