Al op het moment dat Franklin hoorde dat het Songfestival naar Nederland kwam wist hij zeker: ik wil daar iets doen. In het dagelijks leven werkt hij in de theaterwereld en een baantje bij het Songfestival sluit hier perfect bij aan. Na een spannende sollicitatieprocedure kwam na weken wachten eindelijk het verlossende woord: hij zat erbij.

‘’Ik mocht bij de sollicitaties ook een voorkeur opgeven voor een land’’, vertelt Franklin. ‘’Maar mij maakte het niet uit, ik spreek goed Engels en heb geen andere afkomst dan de Nederlandse, dus het was een complete verrassing.’’ Nu is heel blij met zijn groep. ‘’Je kan er niet aan doen, maar als je zo fanatiek met elkaar optrekt, krijg je eenmaal een band. Ik denk dat alle hosts wel voor hun ‘eigen’ land zijn.’’

Drukke periode
Vanaf het moment dat zijn clubje aankwam in Rotterdam brak er een drukke periode aan voor Franklin. In de aankomstweek van alle deelnemers reed hij dagelijks op en neer tussen Den Bosch en Rotterdam. Dat is in de week van de finales niet te doen dus zit hij vanaf maandag in een hotel om de Servische delegatie beter te kunnen ondersteunen.

Dennis begeleidt het team niet zijn eentje, dat doet hij samen met zijn collega Renata. Zij regelen alles voor de groep. Van het beltegoed tot zorgen dat iedereen op tijd in de bus zit. "Alle andere gastheren en -vrouwen zitten samen in één grote groepsapp. Daarin delen we alles waar we tegenaan lopen. Dat is heel erg handig.’’

Bijzondere ervaring
Voor Franklin is het een heel bijzondere ervaring om deel te mogen zijn van het Songfestival. Eerder bezocht hij al finales in Birmingham (1998), Düsseldorf (2011) en Wenen (2015). Daar stond hij de artiesten toe te juichen vanuit de zaal. Dat zal dit jaar helaas niet gaan. Onder normale omstandigheden kunnen alle vrijwilligers altijd in de zaal van de optredens genieten. Vanwege corona moet Franklin nu tot het einde van de Songfestivalperiode bij de Servische delegatie blijven.

Maar dat vindt hij helemaal niet erg. "Het geeft vooral een enorme oppepper om met zoiets leuks bezig te zijn." En mocht Nederland ooit nog een keer winnen, dan zou Franklin zich zo weer opgeven. "Maar hoe lang dat duurt, weet natuurlijk niemand!"