Sandra stond zelf veertien jaar geleden aan de andere kant. Ze liet onderzoeken of ze haar moeder een nier kon geven. Ze bleek niet alleen geen match te zijn, maar zelf ook problemen te hebben.

Ze heeft cystenieren, een erfelijke ziekte. Cysten zijn holten met daarin vocht. Als die groter worden en het aantal toeneemt, wordt gezond nierweefsel verdrukt. De nieren kunnen dan niet meer goed hun werk doen.

“Ik heb er jarenlang prima mee kunnen leven. Ik stond onder controle en het was altijd stabiel”, vertelt ze. Dat veranderde afgelopen zomer. In oktober belandde Sandra zelfs in het ziekenhuis met een nierbloeding. Ook liep ze er corona op. “Dat heeft er zo hard ingehakt. Ik lag drie weken in het ziekenhuis. Mijn nierfunctie is nu nog maar 9 procent.”

“Ik ben 53 en ik wil nog zoveel. Maar ik ben nu alleen maar moe. Ik kan nog net in de ochtend werken, omdat ik mijn eigen pedicurepraktijk heb en het vooral zo graag wil. De rest van de dag slaap en rust ik dan”, legt ze uit. “Ik ga echt achteruit. Ik kan amper wat eten, ben gauw misselijk, erg vergeetachtig en heb het constant koud.”

Sandra’s man Rudi kan haar helaas geen nier geven. Hij gaf zich daarom op voor een cross-over of ruiltransplantatie, maar ook dit gaat niet. Dit betekent dat er een ander koppel wordt gezocht dat onderling ook geen match heeft. Via een ruil is het dan soms wel mogelijk. De donoren staan dan hun nier af aan de ontvanger van het andere koppel. “Het was zo’n klap toen we dit hoorden. Met zijn bloedgroep kan hij wel alles ontvangen, maar niks geven.”

De 53-jarige nierpatiënt heeft zelf bloedgroep A en heeft iemand nodig die dit ook heeft. Of iemand met bloedgroep 0. “Ik kan niet zeggen hoeveel dat voor mij zou betekenen”, zegt ze, terwijl ze breekt. “Ik heb er echt geen woorden voor als iemand dat voor je wil doen. Ik heb al wel wat mensen gehad die het hebben aangeboden, maar dat bleek dan toch niet serieus. Eentje vroeg er zelfs geld voor."

Er was laatst een vrouw die het echt meende. Maar vorige week hoorde Sandra dat het toch niet kan. “Ze heeft wat hartproblemen en haar cardioloog raadt het af. Dus ja, dan denk je wel: wanneer vind ik weer zo’n ‘gek’, oneerbiedig gezegd? Iemand die zich wil laten opereren voor je. Dat nieuws was wederom een flinke klap.”

Sandra hoeft nu nog niet te dialyseren, maar daar gaat het wel naartoe. “Dan lig je uren aan zo’n apparaat en ben je de rest van de dag ook niks waard. Met een donornier kun je nog écht leven.” De Waalwijkse heeft het gezien bij haar moeder. Die kreeg uiteindelijk een nier van haar zus, maar na acht jaar moest ze toch weer aan de dialyse. “Ze was zo moe en op. Ze kon niet meer. Ze is ermee gestopt en kort daarna overleed ze. Dat is echt mijn schrikbeeld. Dat wil ik niet.”

Wil je Sandra helpen of contact met haar opnemen? Dat kan via: [email protected].