Al tien jaar liep Dianne te tobben met haar been. “Het was een uitzichtloze situatie”, vertelt ze. “Ik had uitbehandelde enkelartrose, die enkel hing echt in stukjes bij elkaar. En daarnaast had ik een complex regionaal pijnsyndroom, mijn voet was al helemaal aan het verkleuren.”

Ze had in al die jaren al zeker veertien operaties achter de rug. “Het was geen doen meer. Je bent al je vrijheid kwijt, je kunt gewoon niet meer bewegen.” Dus stelde Dianne zelf voor aan de revalidatiearts om haar voet er dan maar af te halen. En daar had haar arts zelf ook al aan gedacht. Na veel onderzoeken van verschillende artsen was de conclusie eenduidig: hier is geen verbetering meer te halen, amputatie is het verstandigst.

Dianne is er ontzettend gelukkig mee. “Ik heb gewoon geen pijn meer, ik ben zo blij! Ik heb mijn leven weer terug.” En voor het grootste gedeelte klopt dat ook: met een zogenaamde ADL-prothese heeft Dianne geen rolstoel nodig om te werken of door het huis te bewegen. ADL staat voor Algemeen Dagelijks Leven. Maar sporten, dat is een ander verhaal.

Terwijl Dianne wel van het actieve en sportieve soort is. Dianne: “Voor de problemen met mijn been begonnen, was ik een fanatiek fietser, ik deed aan wielrennen en mountainbiken. Maar ook lopen deed ik graag.” En dat gaat allemaal niet met een ADL-prothese, die is gemaakt voor zo’n tweehonderd meter per dag.

Door een project van Uniek Sporten en de provincie heeft Dianne nu een sportprothese te leen. Perfect op maat gemaakt door dé prothesemaker van Nederland, Frank Jol. “Die maakt ook de protheses voor de Paralympiërs”, weet Dianne. “De eerste dag nam hij mijn maat op en de volgende dag had hij al een koker voor me klaar.”

En dus kan Dianne weer hardlopen. “Het is geweldig dat het project van Uniek Sporten er is.” Dianne kan haar speciale hardloop-blade een half jaar uitproberen. “Maar daarna moet ik hem wel weer inleveren, of kopen natuurlijk.” Dat laatste is wel het doel. Want stilzitten is simpelweg geen optie voor Dianne. “Iederéén moet kunnen sporten. Ik heb ervaren hoe het is om stil te zitten, hoe het is om er depressief van te worden en veertig kilo aan te komen.” Bewegen is gezond, wil ze maar zeggen, zowel voor lichaam als geest.

Al is een sportprothese kopen niet voor iedereen weggelegd. “Zo’n speciale prothese kost zeven- tot twaalfduizend euro. En dat wordt niet vergoed door de zorgverzekering.” Zelf kon ze het bekostigen door een bijdrage van de gemeente, crowdfunding en een potje voor aanschafmiddelen van Uniek Sporten. “Maar dat potje raakt natuurlijk een keer leeg. Ik vind dat de zorgverzekeraars dit gewoon zouden moeten vergoeden.”

Het allerliefst zou Dianne een soort combi-prothese krijgen. Nu is er namelijk voor hardlopen een andere prothese nodig dan wanneer Dianne wil gaan mountainbiken. Hoe makkelijk zou het zijn als ze die zelf kan wisselen? “Dan zou je met één prothese kunnen skiën, hardlopen of fietsen”, droomt ze hardop. “En dan zou ik zelfs misschien weer eens een hakje kunnen dragen, of een slipper. Dat zou toch heerlijk zijn?”