Agent Robert ging met gierende adrenaline op twee gewapende jongens af
Officier van dienst Robert en zijn team kregen die zaterdagmiddag een hevige melding. Twee mannen zouden met automatische wapens en bivakmutsen in de bosjes liggen aan de Cimburgalaan, zo tipte iemand vanaf het water. Met kogelvrije vesten en de handen bij de pistolen ging het team erop af. "Dat doet echt iets met je. De adrenaline giert dan door je lijf."
"Ze hadden zelf maskers en schietvesten gemaakt. Ook hadden ze automatische wapens en magazijnen geknutseld", zo beschrijft Robert de situatie, terwijl hij naar de plek loopt waar de jongens lagen. Vanaf een afstand zijn de wapens nog moeilijker van echt te onderscheiden. "Je moet in een fractie van een seconde beslissen wat je gaat doen."
"Voor hetzelfde geld zijn het mannen die een pizzeria willen overvallen en hun wapens alvast klaarmaken", zegt hij. Eenmaal dichterbij, zakte de spanning snel. De enorm geschrokken kinderen luisterden meteen naar de instructies van de politie en maakten geen onverwachte bewegingen. "Ze waren flink aan het huilen van de schrik. Het is ook niet niks, wat ze hebben meegemaakt."
"Kans dat er geschoten wordt."
Toch is Robert bang dat het vaker gaat gebeuren en dat het dan minder goed afloopt. "We krijgen echt zeer regelmatig dit soort meldingen. Als je dat wapen niet weglegt of als je het op een agent richt, dan heb je kans dat er geschoten wordt. Dat wil je niemand aandoen, die kinderen niet en ons niet." Een verkeerde inschatting maken bij kinderen: het is een nachtmerrie voor agenten. "Die slaapt dan ook niet meer. Wij zijn ook mensen."
Wie denkt dat zo'n zware benadering nogal overdreven is voor een stel kleine kinderen, heeft het mis. "Ook kinderen plegen zware misdrijven. Je moet als agent van grote afstand heel snel beslissen of het een overvaller is of niet. Dat is gewoon heel erg lastig, dus kies je voor veiligheid."
"Zorg dat je nooit in zo'n situatie terecht komt."
De agent heeft dan ook een duidelijke boodschap. "Weet wat je kinderen mee naar buiten nemen om te spelen. Zorg dat ze een felle kleur hebben, zodat iedereen kan zien dat het een nepwapen is. Ze lijken te veel op echte wapens en zijn nauwelijks te onderscheiden", weet Robert. "Zorg dat je nooit in zo'n situatie terechtkomt." De politieman benadrukt dat agenten zelf ook oefenen met gekleurde wapens.
De nepwapens en -vesten hebben de ouders vrijwillig ingeleverd. Een ding is zeker, die jongens hebben hun lesje geleerd. "Zij zijn zo geschrokken, zij gaan dit nooit meer doen." En dus krijgen de twee ook geen verdere straf.
