Vijf kogels. Ongeloof, afschuw. En ook woede. Zo meedogenloos. Willen ze zo iemand het zwijgen opleggen? Is het wraak? Je gaat toch op zoek naar verklaringen voor zoiets weerzinwekkends. Er is al veel over gezegd en we gaan er nog veel van horen.

Als journalist máák je het liefst nieuws. Als je zelf nieuws bént dan klopt er iets niet. Zoals met Peter R. de Vries, die dinsdagavond op laffe wijze werd neergeschoten en voor zijn leven vecht.

Ik moest denken aan die andere journalist, die hetzelfde meemaakte. Zo'n vijf jaar geleden kwam ik hem tegen, in de wandelgangen van de extra beveiligde zittingszaal van de rechtbank in Rotterdam, tijdens een Brabantse zaak. Misdaadvlogger Martin Kok, alias ‘Kokkie’.

Hij was iemand die alles wat hij hoorde, letterlijk opschreef op zijn goed gelezen website. Namen van allerlei onbekende criminelen stonden erop. Voor– en achternaam. Toen nog onbekend. Later kregen ze een hoofdrol in het nieuws. Maar dat zagen we toen nog niet, Martin wél.

Martin werd bedreigd. Hij kon dat hebben want hij kende het wereldje goed. Met hem kon je lang praten over hoe een crimineel denkt. Hij kon het weten want hij was er zelf eentje, met een fors strafblad, onder meer voor het doden van twee mensen.

Kokkie wist dat iemand op hem loerde. Er was zelfs een bom onder zijn auto geplaatst. Gelukkig was die op tijd ontdekt. Hij maakte er een leuk filmpje bij voor zijn website en hij kreeg nog meer volgers. Die bom? Ha joh, niks aan de hand, zei hij lachend.

Hij voelde zich vrij om te gaan en te staan waar hij wilde. Ik vroeg hem of hij niet bang was dat ze hem straks écht een keer zouden pakken: nee hoor, daar maakte hij zich niet druk over, zei hij laconiek. Als zijn tijd was gekomen dan kon hij daar toch niks aan doen. Martin voelde zich een vrij mens.

Een paar weken later was hij er niet meer. Doodgeschoten op de parkeerplaats van een seksclub. Het OM denkt dat iemand uit de groep Taghi erachter zat. Dat spoor wordt ook bij Peter R. de Vries heel serieus bekeken.

Er zijn meer overeenkomsten tussen die twee. ‘Kokkie’ was een bijzonder mens. Iemand die wordt gemist, alleen al omdat hij een insider was en veel mensen kende. Nooit te beroerd om dingen uit te leggen.

Die passie voor het vak van misdaadjournalist geldt ook voor Peter R. Hij is toch een beetje de 'Godfather' van de Nederlandse misdaadjournalistiek. Een lichtend voorbeeld en icoon. Gedreven door een sterk gevoel van rechtvaardigheid. Vasthoudend in schijnbaar hopeloze zaken.

En dat bijna irritante doorzetten, leidde vaak tot grote doorbraken, ook bij onopgeloste Brabantse misdrijven. En heel recent nog het fonds om vermissingszaken op te lossen. Hij is een collega met het hart op de juiste plaats.

We kunnen hem nog niet missen.