De weduwe, haar twee zoons en een broer van Johan mochten dinsdag voor de rechtbank in Breda uitleggen wat de verdwijning en dood van Johan met ze had gedaan. Er vloeiden veel tranen.

“Zondag 2 juni 2019, een mooie zomerdag. We hadden gepland om naar een mooi park te gaan. Johan was stil en in zichzelf gekeerd. Ik voelde een zekere spanning bij hem”, las de weduwe voor.

Die avond vertelde Johan over Wanda, de prostituee die Johan al sinds 2012 bezocht. Hij betaalde ook al een tijdje haar huur en meubels, maar ze kwam steeds verder in de financiële problemen. “We kregen ruzie. Ik moet die vrouw gaan redden”, zei Johan tegen zijn vrouw Rita. Niet wetende dat hij in een val zou worden gelokt, zo denkt justitie.

Johan verdween die zondag en kwam nooit meer terug. “Ik belde zijn werkgever, hij was niet komen opdagen. En ik belde de politie", zei de weduwe.

Dagen van angst en onzekerheid braken aan.“ Er waren eindeloze telefoontjes naar de recherche. Diep in mijn binnenste voelde ik dat er meer aan de hand was. Ik liep verstijfd rond. Ik kreeg over mijn hele lichaam stekende pijnen." De vrouw belandde in het ziekenhuis en ze raakte in een depressie.

En toen kwam het bericht in januari 2020 dat er delen van Johan waren gevonden in het Schelde-Rijnkanaal bij Nieuw-Vossemeer. “Het moment dat Johan werd gevonden, heb ik als een opluchting ervaren. Daarna kwam de klap. Zijn onderste ledematen waren spoorloos. Wat hadden die gekken ermee gedaan? Dachten ze dat ze er mee weg kwamen?“

“Wat ons raakt is het liegen en bedriegen van de verdachten, het wijzen naar elkaar. Dit is monsterlijk. Het onmenselijke in deze horror is dat we geen afscheid konden nemen. Je kunt er geen ritueel aan verbinden. Het is zo bizar en niet uit te leggen wat dit met je doet. Zijn toekomstige kleinkinderen zullen opa niet kennen, geen knuffel meer van hem. Ik voel het gemis van alle kanten op me afkomen."

Pas kort voor het proces mochten de nabestaanden het bewijs zien. “1 mei 2021 mochten we de foto's zien van zijn verbrande en in stukken gezaagd lichaam. Begin juni heb ik eindelijk afscheid kunnen nemen van mijn man en de vader van mijn kinderen. De mensen die dit deden zijn criminelen. Ik zou willen dat zij afzien. Ik wil dat de daders zwaar gestraft worden”

Terug op de publieke tribune schoot ze in tranen en werd ze getroost door onder andere haar zoons. Die vertelden allebei hoe zij dit beleefden. "Waarom was dit nodig? Nu blijven nog steeds duizend vragen onbeantwoord voor de rest van ons leven.”

Een broer van Johan zei: “Deze mensen horen alleen thuis in een kooi, voor de rest van hun leven."

Na afloop ging de rechtbankvoorzitter iedere verdachte afzonderlijk af met de vraag: 'Waarom?’ Nicky S. wilde 'geen mededelingen' doen. Edna V. die duidelijk in tranen was, en haar dochter Cheyenne evenmin.

Wanda was duidelijk geraakt door de woorden van de familieleden van Johan. “Puur omdat mensen geld wilden hebben. Het spijt me en ik zal me altijd schuldig voelen. Ik heb geen woorden voor wat de familie heeft moeten meemaken. Het spijt me echt heel erg dat ze zoveel pijn hebben moeten lijden”

Het OM komt dinsdagmiddag met de aanklacht en de strafeisen tegen de vier verdachten.