"In Oss werd op 19 april vorig jaar Rik van de Rakt uit Heesch doodgestoken", vertelt Jeroen Baardemans. "En een dag later stond er al een journalist bij het ouderlijk huis aan te bellen. De vraag was of de mevrouw die opendeed soms de moeder van Rik was. Dat was het geval, tja. Rationeel begrijp ik dit, het onderwerp is nieuwswaardig, maar ik vind zoiets soms toch onethisch. Ze had net haar zoon verloren! Gelukkig is zij zo verstandig geweest om het gesprek niet aan te gaan, maar de media-adviseur te bellen."

Jeroen Baardemans uit Breda is zo'n adviseur die werkt voor de hulporganisatie Namens de Familie, dat onderdeel is van Slachtofferhulp Nederland. Zo adviseerde hij bijvoorbeeld de familie van de doodgestoken tiener Megan in Breda, de vermoorde tonprater Frank Schrijen uit Boxmeer en die van de gedode schooljuffrouw uit Made.

Zaken die stuk voor stuk emotioneel zeer zwaar beladen zijn en nog altijd breed worden uitgemeten in de media. Als adviseur van de nabestaanden vormt Jeroen Baardemans een soort buffer tussen familie en pers. Hij overlegt en onderhandelt over wat er wel en niet naar buiten toe gemeld kan worden. Daarbij is de wens van de nabestaanden altijd leidend.

"Een voorbeeld is de foto van het slachtoffer dat de media gebruikt", zo legt hij uit. "Die nieuwsbehoefte is er gewoon en iedereen kan binnen vijf minuten op social media twintig foto's vinden. Dan ga ik met de familie in gesprek en leg dat uit. Dan stel ik voor of we niet een foto kunnen delen waar zij achter staan en blij mee zijn. Dat lukt bijna altijd wel en gelukkig kan de media zich ook wel inbeelden wat de familie meemaakt en denkt daarin mee."

Jeroen is in zijn rol als media-adviseur vaak vanaf het eerste moment betrokken bij de meest uiteenlopende drama's en maakt daardoor veel crisissituaties mee. Iets wat hem raakt.

"De familie is vaak in shock als ik er kom", zo zegt Baardemans. "Ze zijn boos, huilen, ontkennen of zijn zelfs hysterisch. Natuurlijk grijpt het je aan als je tegenover ouders zit die net hun kind hebben verloren. Dan heb ik een brok in mijn keel en soms vochtige ogen. Maar je mag of moet misschien ook wel emotioneel zijn. Zolang het belang van de familie maar niet wordt geschaad en ze geholpen worden bij hun communicatievraagstuk."

"Een zaak die mij veel deed was bijvoorbeeld het familiedrama in Made waarbij de schooljuffrouw en haar man dood in huis werden gevonden. Ik heb daar veel gesproken met de dochter en was bij het afscheid op de basisschool met allemaal zeer geëmotioneerde kinderen. Dat komt echt binnen."

"Maar zaken waar ik de meeste moeite mee heb, zijn vermissingen", vervolgt Baardemans. "Bij een vermissing is er een open einde. Je weet niet wat er is gebeurd en wie wat gedaan heeft. Als je dan de wanhoop ziet in de ogen van de ouders grijpt je dat aan. Het blijft mijn taak om te kijken wat de ouders willen, maar je moet geen robot worden."

"Ik handel altijd in het belang van de familie", besluit Jeroen Baardemans. "Maar ik snap de pers ook. Een journalist wordt ook maar op pad gestuurd voor een goed verhaal. Eigenlijk ben ik een soort van regisseur, want heel veel partijen wordt gevraagd om iets over een zaak te zeggen. Denk daarbij aan politie, justitie, social media, school, werk en de voetbalclub. Ik zorg dat iedereen goed weet wat er speelt en stem dat af. Het is dus niet alleen de telefoon opnemen."