Dressuur stond vandaag op het programma in Tokio. Koreman zag het en moest denken aan de Udense dressuurruiter Dinja van Liere. “Ze had natuurlijk het probleem met de inschrijving van haar eigen paard, dat mocht ze niet meenemen. Het is mooi dat ze, als reserve, daar dan toch met een ander paard heen mag. Terwijl de kans dat ze in actie komt natuurlijk niet zo groot is.”

Koreman had zelf graag reserve geweest op de marathon, maar werd bij de keuze voor de lopers vijfde en dus geen reserve. “Liever een reserveplek dan wat ik nu heb. Het is een beetje ondankbaar, maar aan de andere kant kun je ook een toegevoegde waarde zijn voor het team.” Bij de marathon was dat niet het geval, in die rol had hij niet naar Japan af mogen reizen. “De reserve blijft in Nederland en kan opgeroepen worden om in te vliegen.”

“Bij Van Liere zie je dat ze er veel moeite voor doen om haar als reserve met paard daar te hebben. Een marathonloper is logistiek een stuk makkelijker dan iemand met een paard daar krijgen. Als ik mijn schoenen vergeten ben kan ik daar nog nieuwe kopen, bij wijze van. Met een paard is dat toch wat anders. Maar ik vind het mooi dat ze die moeite nemen, daarmee geef je ook aan dat een reserve niet zomaar iets of iemand is.”

Wat Koreman betreft gaan er bij de Olympische Spelen in Parijs, over drie jaar, meer reserves mee. Hij weet dat de kans dat je in actie moet komen niet groot is. “Al is de kans door corona nu groter dan bij voorgaande Olympische Spelen.”

De Brabander Sjef van den Berg had vandaag ook een soort reserverol. Bij het handboogschieten was hij lange tijd de man waarvan gedacht werd dat hij samen met Gabriele Schloesser mee zou doen als gemengd team. Omdat Steve Wijler het in de kwalificatie iets beter deed, moest de schutter uit Heeswijk-Dinther toekijken. Dat deed hij wel bij de baan, waar hij alle wedstrijden zag en zich ook liet horen.

Geen reserve, al was zijn rol zaterdag wel hetzelfde. “Zo zie je dat je van toegevoegde waarde kan zijn. Misschien ook door een stukje mentale coaching, atleten scherp houden. Die verbondenheid is ook mooi om te zien. De rol van een reserve is veel meer dan alleen meegaan en op de bank zitten.”

Moment van de dag:
Iedere dag kiest Koreman zijn moment van de dag. Vandaag kan dat in zijn ogen maar één moment zijn, de zilveren medaille bij het handboogschieten. “Supergaaf. Het was echt leuk om te kijken, omdat het ook heel snel ging. Uiteindelijk verliezen ze van Zuid-Korea, maar dat kun je ze niet kwalijk nemen. Ze hebben volgens mij zilver gewonnen en niet het goud verloren. Het was echt mooi om te zien.”