Mary-Ann (14) wil voor Guatemala naar Olympische Spelen
"Het is de droom van elk zwemmeisje om ooit aan de Olympische Spelen mee te kunnen doen", zwijmelt Mary-Ann aan de rand van het zwembad in Veldhoven. "De kans dat ik voor Guatemala kan meedoen is groter dan voor Nederland. Het niveau ligt hier wel wat hoger, maar gelukkig heb ik een dubbel paspoort"
Samen met de Guatemalteekse Jennifer Paniagua (17) traint de veertienjarige Mary-Ann de komende maanden in Nederland om uit te kunnen komen op internationale wedstrijden. "Het is de eerste keer dat Jennifer in Nederland is. We hebben pas nog voor het nationale team van Guatemala meegedaan aan de Pan-Amerikaanse Spelen met deelnemers uit Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Ik ben toen samen met mijn moeder naar Guatemala gegaan en uiteindelijk zijn we drie maanden weg geweest uit Rosmalen."
"Voorlopig droom ik van grote internationale wedstrijden."
"Ik zit in 3 havo en heb tijdens het trainen daar midden in de nacht online de lessen aan mijn middelbare school gevolgd." Dat was zwaar voor Mary-Ann omdat door het tijdsverschil de lessen tussen twee en zeven waren. Daarna kon ze heel kort slapen en om negen uur moest ze weer in het zwembad liggen. In de zes weken voorbereidingstijd die Mary-Ann en Jennifer hadden trainde de meiden 5 dagen in de week 7 uur per dag in het water, kregen ze theaterlessen en gingen ze naar de sportschool. "We eindigde als vijfde in de regiogroep bij de Pan-Amerikaanse Spelen, maar onze trainster was tevreden omdat we maar een heel korte voorbereidingstijd hadden."
In het warme zwembad in van Veldhoven worden de twee nu getraind door Harm Deiman, die eerder ook het Nederlands talententeam coachte. Uit de luidsprekers op de kant en ook onder water klinkt de heftige hardrock van Marilyn Manson. "De nationale coach van Guatemala heeft het opvallende nummer Beautiful People uitgekozen", zegt Harm bijna verontschuldigend. Aan de kant kijken de ouders van Mary-Ann met grote belangstelling naar de vorderingen van hun dochter. "Ik ben er bijna altijd bij", zegt moeder Ana Rocio Marataya. "Mary-Ann is op haar zevende begonnen en ik ben supertrots."
"Ik denk niet dat de Spelen die over drie jaar in Parijs gehouden worden, al echt haalbaar zijn."
Aan de rand van het bad vertelt Mary-Ann nuchter: "Voorlopig droom ik van grote internationale wedstrijden. Dat is waar we voor trainen en dat is ook een realistische droom. Wie weet wat er in de toekomst mogelijk is. Ik denk niet dat de Spelen die over drie jaar in Parijs gehouden worden, al echt haalbaar zijn." Even later duikt ze met een sierlijke boog samen met Jennifer weer in het water om er in ieder geval keihard voor te trainen.
Het trainen voor de internationale wedstrijden kost een hoop geld en daarom hebben Jennifer en Mary-Ann ook een crowdfundactie opgezet.