Vooral waar de Belgische grens nog bij oude wegen ligt, staan ze al meer dan anderhalve eeuw trouw hun werk te doen. Zoals bij Putte, Nispen, Wernhout, Baarle-Nassau of Budel. IJzeren Heinig langs de kant van de weg: dit is de grens!

Geen paal meer
Maar sinds de jaren zeventig werd een nieuwe grensovergang niet altijd meer voorzien van een eigen grenspaal. Wel staan er metalen borden, maar de gietijzeren metgezel ontbreekt. Zo ook op de autoweg tussen Roosendaal en Essen. De oude douanekantoren staan er ter hoogte van Nispen nog steeds, maar de paal ontbreekt.

En dat geldt ook voor de bekendste grensovergang van Brabant: Hazeldonk langs de snelweg A16. Waar mening vakantieganger zich daar op het parkeerterrein al in het buitenland waant, is de werkelijkheid anders.

De échte grens met België ligt nog bijna twee kilometer verderop naar het zuiden. Op die plek was er tot begin jaren negentig ook een heuse douanepost op de snelweg A16. Maar in 1993 trad het Schengenverdrag in werking, waarmee alle Europese binnengrenzen werden opengesteld. Actieve grenscontrole was niet meer nodig en de kotjes werden gesloopt.

Grenspaal 221
Op een ventweg langs de snelweg staan nog wel twee metalen borden die melden dat je Vlaanderen in rijdt. Maar de grenspaal is in geen velden of wegen te bekennen. Een speciale kaart op een website over grenspalen helpt om het ding toch op te sporen.

Achter grote loodsen, honderden meters van de snelweg, verstopt in het riet naast een brede sloot staat 'ie, scheef maar nog fier overeind. Grenspaal 221 bij Hazeldonk. Ooit een duidelijke markering. Nu een vergeten stuk gietijzer.